journal intime #50

jt#50 – visage d’un débacle – OH BA MA

23 april 2020

In het begin van vorige eeuw ontstaat er vooral in Duitsland een ware hausse aan psychologiserend onderzoek naar wat daar zelfs de Ausdruckswissenschaften is gaan heten. Het meeste daarvan, zoals de grafologie en de psycho-fysionomie wordt heden grotendeels en waarschijnlijk terecht afgedaan als pseudo-wetenschap, maar we zitten daar met een behoorlijk kind-badwater probleem, want de technologie is ondertussen voldoende doorgerot zodat bepaalde intuïtief verkondigde ‘waarheden’ van toen daarin nu een ondersteuning kunnen vinden in wat middels big data en neural networks toepassingen aan de oppervlakte komt.

Er wordt stilaan een samenhang ontbloot die voorheen voor ons onzichtbaar was, althans voor de wetenschap.

Die technologische degeneratie – we noemen het nog steeds ‘vooruitgang’,…- Maar kom, goed, ik zal vandaag mijn advocatuur van de methodische omkering van de zinloos-humane projectie op een sowieso onbeheersbaar proces achterwege laten en ‘objectief ‘ spreken van een technologische voortgang – die technologische voortgang boezemt ons behoorlijk wat angst in, en we hebben daar, los van de angst voor het onbekende, ook zo onze redenen voor. We leren dan wel niet uit onze geschiedenis, maar we onthouden het wel, zij het dan heel erg selectief. En we stuiten dus meer en meer op het niet-langer-ontkenbare van vele van de dingen die we niet meer wouden weten.

Lastige historische feiten zoals het feit dat de (terecht) verguisde profileringen van mensen op basis van hun fysionomie, de destijds druk bestudeerde werken van de Zwitserse theoloog Johann Caspar Lavater de nazi’s voldoende ‘wetenschappelijke’ geloofwaardigheid gaven om hun afgrijselijke raciale theorieën ‘hard’ te maken met de gekende verschrikkingen tot gevolg. Lastig omdat we informatie verkrijgen, data die overeenstemmen met dat eerdere misbruik.

Op soortgelijke wijze zien we immers heden flippende Scientologisten, doordraaiende neo-liberalen en ideologische nijdigaards van alt-right de bestaande en helaas ook uiterst functionele profileringstechnieken op de sociale netwerken gebruiken om hun ‘het is wat het is’ filosofie van ‘ik-eerst-en-de-rest-kan-stikken’ aan de man te brengen. Traditioneel links vindt daar voorlopig geen afdoend antwoord op omdat de vrijheidsideologieën vooral gebaseerd zijn op een concept van ‘vrijheid’ . Een ‘vrijheid’ is dat echter, die enkel in de hoofden van de gepriviligeerden leefbaar en werkbaar is, op voorwaarde met name dat je bereid bent om te blijven ontkennen dat jouw ‘vrijheid’ gebaseerd is op de meedogenloze exploitatie van anderen en dat betogen voor het klimaat nogal knullig staat als je eigen gedrag mede oorzaak is van de planetaire uitputting.

Soit. Dit overigens alleen maar om aan te tonen hoe snel je van een schijnbaar onschuldig gebaren-onderzoek in de smurrie van een politiek-ideologische scheldpartij kan terechtkomen. Alsof één opinie, één boekenlang uitgesponnen theorie over hoe het nou zou moeten ooit actief één iota aan het verloop van de geschiedenis zou veranderd hebben. Waar theorieën wel steevast wonderwel in slagen is het aanreiken van een reden om aan het moorden te slaan. Wij, doen wat we beter zouden doen? De mens die een rationeel advies consequent opvolgt omdat het niet-ontkenbaar is? We hebben het nog steeds niet geleerd.

Een gedragsverandering, zo leert ons de geschiedenis voor wie haar echt wil lezen voor wat ze waard is, in plaats van haar te willen aanwenden voor de eigen ideologie, komt er helaas pas als er echt geen andere weg meer is. We doen blijkbaar wat goed is voor ons alleen als we echt niet anders meer kunnen.

25000 hongerdoden per dag blijken al decennialang onvoldoende om iets aan ons gedrag te veranderen. De 183.489 officieel geregistreerde coronadoden mondiaal op vier maanden tijd kwamen al wat beter in de buurt, de dreiging die ervan uitging was toch al voldoende om ons te doen herinneren hoe een klare blauwe lucht zonder sporen van straalmotoren eruit zag, hoe de stilte proefde als je wakker wordt. En ook om ons eventjes te doen inzien dat de minst-betaalden onder ons het meest onmisbare werk deden. Maar of we dat lang gaan onthouden?

Of het op termijn iets aan ons gedrag zal veranderen, dat ga jij uitmaken, samen met de 7,8 miljard anderen voor wie je nu leert een mondmasker te dragen, maar de kans is groot dat je eerst nog ’s uitgelegd moet krijgen dat dat masker niet dient om jou te beschermen maar om de ander te beschermen voor de bedreiging die jij bent, als mogelijk geïnfecteerde.

In het Oosten weten ze dat al eventjes, een jaar of 5000 nog maar vermoed ik, maar wij hier zijn zo geavanceerd dat zulk een eenvoudige waarheid ‘moeilijk communiceerbaar’ is….

rev. dv@CIQ

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: