jt#35 – la psychose de l’ Être est la cause de tout angoisse – “heu nie jà”
Gérald Moralès (MORALES 2010) lijkt mij een beetje een knip-en-plak theoreticus, een puzzelaar die her en der blinkende stukjes gaat sprokkelen en ze dan in een glansrol stopt waarmee hij vervolgens overal de plooien glad hoopt te gaan strijken… Dat is geen kritiek, verre van, er zouden meer mensen dat moeten willen doen, in plaats van altijd maar weer het warm water zèlf te willen uitvinden, vind ik, nu ik blijkbaar toch weer aan het moeten-moeien sla.
Er wordt, vermoed ik soms, nergens zo weinig goed gelezen als onder theoretici. Goed lezen is vooral traag lezen. Zo traag mogelijk. Meedenken met het geschrevene in plaats van te ‘leesvreten‘ en te denken dat je het wel begrijpt, want je begrijpt alleen maar wat je wil begrijpen dan. En onthouden doe je zeker alleen maar wat je wil onthouden, zo werkt het geheugen nu eenmaal.
En dan nog, want wat weet iemand nog écht van een lectuur van Derrida of Heidegger van 20 jaar geleden? Maar ja, om dat te erkennen dien je een beetje bescheiden te blijven, en je erbij neerleggen dat je het toch nooit allemaal gelezen krijgt, laat staan begrepen. En dat is niet evident, die bescheidenheid, dat hoef je mij alleszins niet meer uit te leggen.
Lezen, dus, in de hoop terecht gewezen te worden, want dan leer je tenminste wat. Een hoop die je meestal zelf ongemerkt de kop inslaat. Nieuwe informatie is steevast een obstakel voor het doorstromen, de flow van het heerszuchtige gelijk.
Moralès begint het slothoofdstuk van zijn L’écriture du réel, waarin hij wil komen tot ‘Une théorie généralisée de l’écriture du Réel’ (zo heet het hoofdstuk) door zijn hand vol in de Heideggeriaanse mosterdpot van ene Henri Maldiney te stoppen.
De waanzinnige wordt in diens optiek diegene die er niet meer in slaagt zijn Dasein te verwezenlijken, een stakker wiens zijn wordt ingedrukt door (schrik voor) de leegte en hij stelt dan ook :
Henri Maldiney, De la ‘Gestaltung‘, Psychologie médicinale, sept. 1986, vol 18, p 1421
Vertaald naar mijn voornamelijk nog gefantaseerde, maar bijzonder deugddoende Neo-Kathedraalse Gignomenologie moet je dat natuurlijk omdraaien:
De psychose van het Zijn is de oorzaak van elke mentale beklemming
rev. dv@CJC
over het journal intime -programma
pseudo-code van het programma:
gegeven:geste: het pad van de primaire, spontane bewegingschrijfleeslus: herhaling van de geste die zich gaandeweg stabiliseert binnen de corridor van de gestecorridor: het tijdruimtelijke vlak waarbinnen de geste zich herhalen kan zoals geprojecteerd op een 2D schrijfvlakjij, je: een participant aan het journal intime programma
het journal intime is een dagelijks algoritmisch uitgevoerde handeling (functie);
je wordt wakkeren je doet onmiddellijk dit (géén andere bewuste handeling ervoor): je beeldt jezelf een geste in eventueel gelinkt aan een woord of een fraseje neemt de blocnote en initieert de schrijfleeslusje vocaliseert daarbij het woord of de fraseals je merkt dat de herhaling zich gestabiliseerd heeft tot een gesteneem je jouw vocalisatie voor minstens vier iteraties opteken je de geste
je leest in een boek in een vreemde taal (eender welke, niet je moedertaal) tot je een fragment tegenkomt waarvan je denkt dat het kan dienen als 'titel' of 'benoeming' van de geschreeftekende schrijfleeslus
uitvoer van het programma:
– een potloodtekening met een titel in een vreemde taal
– een geluidsopname van vier herhalingen van 1 uitgesproken woord of frase in het Nederlands (met NL tongval)
– (optioneel) een commentaar in proza
de journal intime routine
is een vrij exemplarisch, grafologisch NKdeE-onderzoeksprogramma.
de uitvoer ervan wordt hier gepubliceerd in het Publieke Domein
rev. dv@CGM
