//Réquichot Rotbak dag 37 – als het nooit meer kan worden wat het was, mag het dan niet worden wat wij wouden dat het geweest was?
// vertaling van Bernard Réquichot’s “Journal sans dates” REQUICHOT 2002 p.107-149 – hopelijk elke dag een stukje – de paginanummers van de Franse tekst worden op een aparte regel rechts uitgelijnd in klein bold lettertype vermeld boven de betreffende pagina in deze vertaling
- LEES/download de gehele vertaling voor zover beschikbaar in een WORD document
- deze vertaling is niet publiek domein maar CC BY-NC-SA omdat ik (nog steeds) niet weet hoe het zit met de (vertaal)rechten op Réquichot’s werk
- graag uw opmerkingen/correcties op dirkvekemans@yahoo.com
Men heeft gezegd: “De waarheid: dood van de kunst”. Wel de rede is in deze materie de zuster van de wil; vandaar dat men een zekere afstomping dient te cultiveren.
Wat jezelf betreft: hoe meer vereisten je hebt, hoe minder macht.
Kijken met nauwkeurigheid, aandachtig overzien.
De tijd speelt een rol in de idee. Men heeft gedacht dat die een kwestie van het ogenblik was, dat is niet helemaal exact. Er is enkel het ogenblik van zijn verschijning; zijn verschijning is zijn einde.
Het specifieke instinct van een geest zou zijn obsessie zijn, de basis van het verschil in persoonlijkheid: de oorzaak en het mechanisme van de idee te kennen….als men de oorzaak en het mechanisme van het persoonlijke basisbegrip zou kennen, zou men kunnen handelen in gevolge van de eigen persoonlijkheid.
Voor de dromer is de droom eerder een opeenvolging van feiten zijn dan een opeenvolging van ideeën, hoewel hij eens wakker het omgekeerde zal denken. Slapend ziet hij een noodzakelijkheid in de opeenvolgende feiten, wakker een absurditeit in die van de ideeën. Afgelopen nacht was ik als collegeleerling met mijn kleren aan in een zwembad gevallen en om te bekomen dat ik me kon omkleden moest ik bij de directeur van de instelling en daar kort bij hem in de woordenboeken een woord vinden dat met een F begon om tot een doel te komen dat mij was aangewezen, een doel dat er zonder twijfel in bestond om droge kleren aan te doen. de verplichting die er mij aan hield om dat woord te vinden was te urgent opdat eens gevonden er niets op zou volgen. Dat verloop van de feiten leek een zekere droomlogica te impliceren die men al slapende niet denkt in twijfel te moeten trekken. Misschien zijn die dromen absurd omdat ze gekend zijn in wakende staat, ’t is te zeggen in een psychologische staat die
p.110
verschilt van die die ze produceerde. De droom heeft een logica die de wakkere rede vergeten is.
Het gevoel is binnen jezelf zolang jij de enige bent die het bestaan ervan ervaart.
Vanwaar die zwijgende overeenkomst onder sommige geesten die ertoe geneigd is om aan de uiterlijke wereld een positieve kennis toe te schrijven en om de innerlijke wereld in het vage te laten? De metafysica een definitieve wending geven, niet om die te minimaliseren of te verheerlijken, maar om door haar of ondanks haar de definitieve waarde van alle waarden te situeren.
Toeval of voorbestemming zijn even grote bijgelovigheden.
