//Réquichot Rotbak dag 36 – wie zit er in welke Rotbak?
// vertaling van Bernard Réquichot’s “Journal sans dates” REQUICHOT 2002 p.107-149 – hopelijk elke dag een stukje – de paginanummers van de Franse tekst worden op een aparte regel rechts uitgelijnd in klein bold lettertype vermeld boven de betreffende pagina in deze vertaling
- LEES/download de gehele vertaling voor zover beschikbaar in een WORD document
- deze vertaling is niet publiek domein maar CC BY-NC-SA omdat ik (nog steeds) niet weet hoe het zit met de (vertaal)rechten op Réquichot’s werk
- graag uw opmerkingen/correcties op dirkvekemans@yahoo.com
Hoe kan je weten welke weg een idee heeft afgelegd voor het zich manifesteert? Teruggaan, eens het idee perfect geuit is, naar wat het was toen het nog maar slecht geuit was, het moment vatten waarop het zich manifesteerde, terugvinden zelfs wat het was toen het nog buiten was en dan, eens binnen, wat het deed vertrekken. Zodoende verkrijgen we een echte kennis van het proces van het denken. In elk geval, als we met ons verlangen om het denken te kennen het mechanisme observeren waarmee het zich manifesteert, dan hebben we door de kennis van dat mechanisme kennis van het ‘hoe’ van de ontwikkeling van het denken, maar als we dan teruggaan naar de bron van dat mechanisch proces, weten we misschien waarom het geproduceerd is.
Over de moeilijkheid om te willen wat men is
Over het vreemde van te zijn vooraleer te hebben kunnen willen
Over de onmogelijkheid om iets anders te kiezen dan zijn eigen aard.
En om niet in te stemmen met een willen dat niet van het domein van de wil is.
Dat wat oneindig is in de ruimte lijkt mij nooit begonnen te zijn in de tijd. Het is daarom dat de ruimte zelf eeuwig is.
Als ik nooit een krant opensla is het omdat ik op voorhand weet wat ik ga lezen: de voorbereiding van de oorlog en de voorbereiding van de vrede. De mens leeft enkel onder de dreiging of de aanwezigheid van het ene of het andere; men allieert, opponeert of discuteert enkel om die te organiseren; men werkt enkel om ze te maken of om ze ongedaan te maken, de list van Penelope. Men kan het ene niet langer dragen dan het andere en verwacht er voortdurend het einde van.
Ons avontuur wordt enkel bepaald door de nieuwsgierigheid om te weten tot waar onze voorliefde voor bepaalde geneugtes ons leidt.
Misschien kennen wij ons instinctief, zoals wij eten.
p.109
Wij voelen dat we het begrepen hebben en deze indruk volstaat voor sommigen om te geloven dat ze het begrepen hebben.
Zoals er picturale elementen zijn die elkaar tegenwerken, zijn er ook die het gevolg zijn van de anderen. Opdat het werk geheel homogeen zou zijn volstaat het dat elk van de elementen waaruit het is samengesteld het gevolg is van het andere en van hun samenhang.
