observatie van de Réquichot Rotbak op de droogstoof:
de Rotbak bakt;
1 bak natuur = 1 bak cultuur = 1 rotbak;
analoog aan de geheel humaan gemanipuleerde en ‘verontreinigde’ Réquichot Rotbak wordt onze ‘vrije natuur’ (de parken, de ‘Ardennen’, de ‘natuurgebieden’) als ‘schoon’ gepercipieerd – de conserveringsdrang die dit nochtans geheel ‘gebeurlijke’ ‘kunstwerk bij mij oproept, is soortgelijk aan de conserveringsdrang voor deze ‘vrije natuur’ : die moet ten allen prijze worden gevrijwaard, terwijl de andere ‘natuurgebieden’ (de steden, de wegen, de gemeentelijke ruimtes: zijn deze dan minder ‘natuurlijk’?) voortdurend onderhevig zijn aan sterk verontreinigende ‘zuiveringsacties’: ploegen van meestal slecht betaalde humanen worden dagelijks op pad gestuurd om straten en pleinen te vrijwaren van ‘vuil’ vegetatief en animaal ‘afval’…wie houdt er wat vrij van wie?
« Je ne sais pas c’qui m’quoi. »
Bernard Réquichot
de Réquichot Rotbak, als gebeurlijk object in de Degradatiekunde, stelt het arbitraire, antropocentrische karakter van deze natuurvisie in vraag en dit in het licht van de Devolutieleer congruent met het Kosmische Rot.
