Harusmuze #499

凡益之道 與時偕行

De HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakelprogramma, het Beginsel van een generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
De dagroutine ervan (20 min tot 1-2u praktijk’, 2-20 min leestijd) biedt de gebruiker ook een dagelijks hernieuwde kennismaking aan met de immens rijke denkwereld van de I Tjing

• Lees meer over het Harusmuzeprogramma
• Bekijk alle Harusmuzes
• Harusmuze Doc (oude versie)

hexagram 7 – 師 (shī) – “leiden, volgen”

SHI (師) – “Sjie” – leger, krijgsheer – “een sjieke legermacht”

499 – een parade van perversiteiten

invoer

Harusmuze 203 – – verfoei de praal en minacht achting

commentaar dv@YKD

“Elke persoonlijkheid is een parade van perversiteiten in het uniform van de rede”: dat was de volledige uitspraak, maar er kunnen maar 10 lettergrepen in een valideerbare uitspraak.

Back to basics, zegt de Harusmuze, en ze wil dat we volgen. Ai ai, er zwaait weer wat. Adem in, adem uit, adem in, adem uit. Hier gaan we.

In onze heftige nood om te kunnen blijven geloven dat er vooruitgang is in de verrotting en een opwaartse trend in de algehele neergang, schuiven we een na een de belangrijkste ontdekkingen van vorige eeuw opzij, we doen alsof we het wel weten, maar uit alles blijkt dat we het enkel willen vergeten.

De basis van elke vorm van rationaliteit is negatie, ontkenning, verhulling, perversiteit. Zo ‘is’ de ratio niet, zo werkt ze.
Betekenis ontstaat nou eenmaal steevast ten koste van het zogenaamd betekenisloze: elke 1 vernietigt een zee van nullen, van ‘insignificantie’, van verwaarloosbaarheden.
Het goede wordt zo wat de kracht heeft om zich als ‘goed’ te laten gelden. De met alle goedheid beklede rede is de meest performante vorm van waanzin net zoals een virus een kwaadaardig programma is voor de verkochte programma’s omdat het de verkoop ervan in gevaar brengt, ‘objectief’ is het code zoals alle code code is. Iets is alleen maar goed of slecht in functie van wat anders.

Bij gebrek aan openbaring, woord dat vroeger van god tot ons kwam en ons zeggen kon wat wat was, ligt alles voorbij goed en kwaad te roesten in de slijkpoelen van het kapitaal. Nietzsche heeft degelijk werk verricht: elke kwalificatie is nu even contingent en even destructief.
Elk ego, dat kunnen we afleiden van Freud en een horde fijnzinnige betweters in zijn zog, is een constructie die zich probeert te handhaven binnen de heersende orde. Elke ethiek die het zich daarbij aanmeet is a posteriori, een fictie die getekend is, gesigneerd door de ontkenning van de impuls, het onbedachte.

Op zich veranderd dat niet veel aan onze opties: we hebben uiteraard ‘slechts’ de rede, er is niets anders voorhanden om onze samenleving op te baseren. Dus moeten we onszelf zien te beredderen met een vorm van begeleiding die het minste schade aanricht, die het meest ‘gezond’ is voor zoveel mogelijk individuen.

Het probleem begint wanneer iedereen ‘de’ rede als bezit claimt, maar die als onwrikbare logos gedachte rede bestaat dus niet, die wordt net dynamisch gemaakt en aangepast in functie van de gezondheid, want zo werkt het nu eenmaal: een ‘zwakzinnige’ rede wordt uitgesloten door de meer krachtdadige die het bedreigt met haar ‘waanzin’. Wat vandaag ‘waanzin’ heet kan morgen ‘waarheid’ worden, de geschiedenis leert ons dat, en de aanname van het Antropoceen als wetenschappelijke realiteit dwingt ons tot die conclusie. Die we dan in alle toonaarden ostentatief weigeren.

Wat we dus eigenlijk nodig hebben is een programma dat ons begeleiden kan, op basis van prognoses, op grond van ‘wat als we dit en dat zouden doen’. En een bereidheid om zulk een programma te volgen.

De kwantificatie door het kapitaal is dan wel de directe spreekbuis van de entropie, de vernietigingsdrang van de natuur, het Al van het Gebeuren, die kwantificatie is wel de basis van de berekenbaarheid van die o zo nodige prognoses. Wanneer de voorraad opties zienderogen slinkt, dient er geteld te worden.

Een dergelijk programma of een aggregaat van dergelijke ‘begeleidingsprogramma’s, dat komt er wel, het wordt ‘uitgerold’ onder onze voeten en boven onze megalomane hoofden, omdat de ‘natuur’ nu eenmaal zo werkt. Hoe hoger de nood hoe dichter bij de oplossing, die dan explosief lijkt op te treden, vanuit het niets. Dat komt omdat wij nog geen of onvoldoende inzicht hebben in de impliciete orde in de wereld. Die verborgen orde is echter volop bezig ontbloot, ontdekt, geopenbaard te worden. We zijn blijkbaar klaar voor de volgende faze in de eeuwigdurende Apocalyps.

Maar bon, ondertussen spartelen de mensjes wel in volle heftigheid alsof zij het gaan maken, en wat zij maken is enkel soep, meer soep.

De roep om herstel van de ‘oude waarden’ wordt luider en luider maar bedenk daarbij: we kunnen niet terug, nooit kan de ‘vooruitgang’ ongedaan gemaakt worden. Je kan geen soep ‘ontkoken’ en weer een veld van prei en selder hebben, dus moeten we blazen en rillen en bidden en hoe dan ook tijd zien te winnen.

Want tijd is geld, geld is mogelijkheid, en mogelijkheid is kans op een uitweg uit de impasse, ruimte, openheid, toekomst

Maar tijd winnen doe je niet door bv. ‘jobs jobs jobs’ te roepen en je halsoverkop in expansie en verdere groei te storten ten koste van ‘verwaarloosbare’ onfortuinlijken en onze leefomgeving: die weg geeft enkel de zekerheid dat alles binnen 100 jaar zo goed als afgelopen is qua ‘mensheid’ op aarde, die prognoses liggen nu al een tijdje onweerlegbaar op tafel.

Het eerste wat je m.i. moet doen om tijd te winnen in een aflopend scenario is de feiten onder ogen willen zien. En dat willen ‘we’ dus heel er duidelijk niet. We stappen elke dag weer op in dezelfde parade, in de media, op het werk, op de ‘sociale netwerken’, overal maken we ons voortdurend blaasjes wijs. laag op laag op laag op laag van blubber, slijm, brol en prul. Door dat exces van dissimulatie doorschoten met de staaldraad van de platte egocentrische leugen, door die speklaag van hyper-georganiseerde nijd komt geen speld meer door.
Onder de nijdigen is er maar één consensus beschikbaar op de markt en dat is dat het eigen belang belangrijker is dan dat van de andere.

Tja, dan zullen ‘we’ het wel voelen zeker? Het onvermijdelijk verdwijnt niet door het te negeren.
We bakten er al niet echt veel van met een onzekere toekomst, met een zekere ondergang als toekomst is er net iets meer nodig dan ‘yes we can’ voor een micro mompelen.
Er moeten blijkbaar eerst weer talloze miljoenen vermijdbare slachtoffers vallen. Elke wijze in het het oude China wist wanneer het tijd was om stilletjes de bergen in te trekken en te wachten tot het Uur van de Waarheid weer voorbij was. Ik ben geen wijze en geen Chinees maar ik ben toch erg geneigd om dat advies te volgen.

Wat er ons individueel nog rest als leidraad blijft hetzelfde streven naar gezondheid en stabiliteit, maar dan enkel toegepast op wat jij als individu kàn veranderen, wat je zelf in de hand hebt. Elke geleefde dag is daarbij een gewonnen dag. En help en troost bieden aan de andere doe je best zoals jezelf geholpen en getroost zult willen worden. Hulp is geen hulp als ze niet onvoorwaardelijk en empathisch gegeven wordt, met kennis van zake.

En wanneer je dan iemand ziet paraderen in zijn ontstoken kwabben van gelijk, bedenk dan wat het gezondste is dat jij daar en dan kan doen in de aanwezigheid van zulk een terminaal bederf.
Jouw grootste goed, je eigen mentale gezondheid bewaren is de grootste uitdaging die je hebt. Negeren dus, die handel.
Met de rijen leraren, guru’s en wijze zotten kan je makkelijk Mars bevolken, moedig hen vooral aan om de eerste vlucht te boeken.

Noch ik noch de Harusmuze kunnen jou hier echt bij helpen, we kunnen je hooguit in een volgens ons gezonde richting zetten: het stappen, kruipen, springen, proberen, kiezen, vechten en lijden moet je altijd zelf doen en op jouw manier die uniek is aan / voor jou. Iedereen zal haar eigen Thora dienen te compileren/schrijven.

Kijk en luister naar alles wat je bruikbaar lijkt, gebruik wat je wil, maar weet vooral dat je enkel van jezelf iets echt kan leren, al doende, al proberende, al falende en al corrigerende.

En als het werkt, dan is het goed.

rev. dv@CIG

Geef uw commentaar

Uw interpretatie van of commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze is erg welkom. Plaats die gewoon als ‘reactie’ onderaan deze post.
Bij validatie wordt uw inzending dan bij de eerstvolgende revisie van dit bestand onder dit kader toegevoegd.

Harusmuze uitspraken bij hexagram 7 – 師

• 092 – wie besterft het als de vervloekte lacht?
• 169 – een vlucht begint met vallen in de lucht
• 320 – het ware hoeft niet waar te zijn
• 325 – het spreken hoort niet wat het zeggen wil
• 337 – afschuw maakt een schelp aan voor het schone
• 344 – treurnis volstaat niet voor ’t gebrek dat begint
• 499 – een parade van perversiteiten

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: