Harusmuze #479

凡益之道 與時偕行

De HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakelprogramma, het Beginsel van een generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
De dagroutine ervan (20 min tot 1-2u praktijk’, 2-20 min leestijd) biedt de gebruiker ook een dagelijks hernieuwde kennismaking aan met de immens rijke denkwereld van de I Tjing

• Lees meer over het Harusmuzeprogramma
• Bekijk alle Harusmuzes
• Harusmuze Doc (oude versie)

Hexagram 61 –中孚 (Zhōng Fú) –  “Innerlijke Oprechtheid”

479 – obstakels verwekken de schijn van ’t zijn

invoer

Harusmuze #182 – het Zijn vermoordt de tijd en geeft ons angst en droeve bitterheid

commentaar dv@YJR

In de vooralsnog fictieve Neo-Kathedraalse Bewegingsleer of Gignomenologie gaan we uit van de hypothese van een onverschillig Gebeuren (benoemd met de term het “Onverschil“) waarvan wij enkel de humane schijn van kunnen ervaren.

Neen, geen Platoonse grot waarin we gevangen zitten (de door mij verfoeide ‘grotshit’ zoals ik de ideeënleer van Plato hoogst respectloos durfde te benoemen), maar een Gebeuren dat we slechts gedeeltelijk kunnen vatten, al was het maar omdat ons begrip enkel het talig begrijpelijke produceert qua echtheid.
Er ‘is’ geen werkelijkheid achter de werkelijkheid, – werkelijkheid is functionaliteit die wij aanmaken in functie van onze levens – en zeker geen ‘hogere’, het gebeurt zoals het gebeurt en wij zien van het gebeuren enkel wat wij kunnen zien, begrijpen, verklaren. Enige rangorde in de percepties daarvan berusten louter op humane vooronderstellingen.

Voor onze kennisverwerving is de vooringenomenheid, onze humane bias, het antropomorfiseren de standaard procedure. Pas als dat niet meer werkt worden we ‘rationeel’ en ‘wetenschappelijk’.

Voor de niet-gelovige medemens: de persoonlijke, patriarchale god is dood (het concept blijft echter wonderwel bijzonder bruikbaar in bepaalde clarificatiebewegingen) maar we zitten nog volop opgescheept met zijn Lijk en dat blijft ons denken infecteren met het Zijn en de Dingen. Veel van ons huidige onheil zou uitgeklaard kunnen worden mochten we beseffen dat al ons gespartel met niet alleen materialisme, rationalismen, (neo-)positivisme maar ook alle heroplevingen van de veelkleurige spiritualismen evenzoveel mislukte en mislukkende pogingen zijn om ons van ons Godscomplex te ontdoen.
We zouden beter eindelijk tot het inzicht komen dat het bestaan niet bestaat, dat het Zijn niet is, dat er nergens ‘existentie’ te bespeuren valt en dat alle ‘dingen’ waarop wij menen te kunnen bouwen en die wij denken te kunnen ‘hebben’ berusten op evenzovele vormen van Zijnsbegoochelingen: ficties en fantasmen, constructies en waandenkbeelden die wij nodig hebben om de pijn te verzachten. Want er is gewoon geen zijn, shit happens, het gebeurt gewoon, en wij gebeuren mee met, in, door, op, in, uit het gebeuren.

Voor de gelovige medemens: de Gignomenologie heeft zich ook tot doel gesteld een louter functioneel model van de humane werkelijkheidsproductie te ontwikkelen waarbinnen bestaande geloofsstelsels gehandhaafd kunnen worden; de mens is hoe dan ook een ‘spiritueel geaard wezen’ en eens het vermaledijde Zijn van de Dingen uit ons dagelijkse denken kan geweerd worden is er geen enkele reden waarom werkende systemen niet valabel zou zijn, behoudens dan als het systeem vanuit haar eigen opbouw intolerant is, dus als het andere valabele Denktranten geen ‘bestaansrecht’ geeft.
Elke god is even echt als de mensen die erin geloven, maar geen enkele god kan de ‘enige ware’ zijn. Een geloof dat elk ander geloof uitsluit heeft geen recht op spreken.

Op die manier is de Gignomenologie de gedoodverfde kandidaat om religieuze conflicten uit alle mogelijke werelden te weren, want deze hemaas nog onvoldoende uitgewerkte denktrant verzoent de humane wetenschap met de humane religie in haar gedeelde fundamenten.

Maar ja, tja. soit.

We vermijden in de Gignomenologie ook het woord ‘realiteit’ omdat dat rechtstreeks verwijst naar de dingen (Latijn: ‘res’): ons begrip reikt wel zover dat we kunnen vatten dat het proces van het humane bewustzijn (dat geen zijn is maar een gebeuren, een agens – we gebruiken liever het woord ‘geest’) de dingen en het zijn produceert in functie van net die begrijpelijkheid en de communicatie. We maken de ficties van het Zijn en de Dingen aan omdat we ze nodig hebben.

De saneringsoperatie van de Kathedraal gaat ervan uit dat hoe minder theorie we nodig hebben hoe gezonder we zijn, dus het poogt de noodzaak aan ontologische structuren zo klein mogelijk te houden. Deze deontologie (“ont-zijning”) is dus een idealisme in de zin dat we het ideaal van de volledige deontologie of de Oplossing nastreven, maar daarbij beseffen we terdege dat die Oplossing nooit leefbaar kan zijn: los het op, maar het oplossen zal nooit helemaal lukken.
De communicatie, de nood aan communicatie is zelf al een symptoom van het ontologische Rot dat door ons en rondom ons de kosmos infecteert.
We gaan er in onze gedachtenexperimenten immers vanuit dat de visie van de evolutie als een devolutie, een verergering, een beter verklaringsmodel is dan dat van een zich volmakende evolutie: de plant is in die visie ‘erger’ dan het eencellige leven, het dier is ‘erger’ dan de plant, de mens is het voorlopig ergste ‘bekende’ stadium van de complexificatiedrang van het Rot: waar de entropie, de eenvormige verspreiding van energie belemmert wordt door het minder rotte, wikkelt het Rot zich in in de ont-wikkeling van het verspreide, het verschillende tot het een uitweg vindt uit de belemmering.
Dat is een rechtstreeks gevolg van wat ik zie als een basisbeweging in de natuur, namelijk die van de recursie.

Zo ontstaat ook de schijn der dingen dus uit de belemmering van de vrije doorstroming van het loutere ‘Gebeuren’ wat wij ervaren en kennen als ‘energie’.

Dat klinkt misschien allemaal nogal ‘erg’, maar bon, alles wordt alleen maar erger dus dit gaat binnen 100 jaar of zo vast klinken als naïef, ‘middeleeuws’ idealisme. En plus: de Gignomenologie heeft met de filosofie gemeen dat je die niet moet bedrijven om u beter te voelen, als je je slecht voelt kan je beter wat gaan wandelen of een ander dieet proberen of enige andere verandering in jouw gewoontes en gedrag.

22B136 Het vermeende citaat van Herakleitos “De geest van oorlogshelden is zuiverder dan die van zieken” is dubieus (er wordt getwijfeld aan de authenticiteit ervan) maar het is wel congruent met de idolatrie van het manhaftige die de denker toch overduidelijk situeert in de volle glorie van het wild om zich heen slaande patriarchaat: hij zou denkelijk iets dergelijks kunnen gezegd hebben. De Harusmuze had ook al geen oog voor mijn cynisch-kritische afbeelding van de oorlogsheld.

“Jaja, maar ge vindt het wel plezant om zoiets te tekenen, è menneke” smaalde ze.
Ja zeg.

Geef uw commentaar

Uw interpretatie van of commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze is erg welkom. Plaats die gewoon als ‘reactie’ onderaan deze post.
Bij validatie wordt uw inzending dan bij de eerstvolgende revisie van dit bestand onder dit kader toegevoegd.

Harusmuze uitspraken bij Hexagram 61 – 中孚

• 016 – de deur is weg, maar letters tellen niet
• 019 – afgesleten rolt het wel de berg af
• 341 – het licht zoekt zichzelf en ziet niet het licht
• 479 – obstakels verwekken de schijn van ’t zijn

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: