Harusmuze #471

471 – al vrijende bevrijden wij de ziel

hexagram 58 –兌 (duì) – “Openheid”

Tui (兌) – “Dwee” – vreugde, openheid – “Dweep met je vreugde”

invoer

Harusmuze #174 – wij beminnen één en dezelfde in velen

commentaar dv@YJG

Nergens komt onze verkramptheid in het Zijn, de Dingen en onze nijdige verknochtheid aan het illusoire ‘ik’ zo pijnlijk en schaamtevol bloot te liggen als in onze houding inzake onze seksualiteit.

Vooral mannen, nog steeds, helaas, maar ook, en evenzeer helaas, steeds meer vrouwen excelleren in het reduceren van onze belangrijkste biologische en spirituele taak als levend wezen, onze voortplanting, en alles wat daarmee verband houdt of geheel los van het biologische als verrijkende ervaring kan worden genoten, tot een ‘prestatie’ van het ik, terwijl zowel het louter sensuele intermenselijke contact, het lijfelijk genieten van elkaar, de tedere intimiteit, als het gehele, hopelijk rijk-gevulde menu van de copulatie met haar veelsoortige bereidingswijzen, al die pluriforme activiteiten net gekenmerkt zijn door een gedeeltelijk of algeheel verlies van de verstikkende gevangenis van het ego.

Onze seksualiteit bevrijdt ons in de sensuele verslingering van het ego met al zijn abstraherende pseudo-rationele grotesken en soapscenario’s, van de verschrikkingen van onze trauma’s en relatie- en familiedrama’s en verscheurende micro-politiek van de nijd en wat-al-niet…

Wanneer de mens niet meer strelen kan zonder te willen bezitten, wanneer de hand enkel kan nemen nog, en niet zichzelf aan de ander aanbieden als een kwetsbare bloem, is de mens overgeleverd aan de ergste destructieve nijd die groeit als zwarte netten van tumoren in zijn innerlijke krochten waar het gebrek aan opening voor de liefde nijpt en de frustratie zich kwaadschiks uit in de wildgroei van grauw misprijzen in de gedachten, in het jeuken van de honger van zijn huid en in oncontroleerbare, spasmodische angstgebaren.

Onze lichamen, vooral in de bedachtzame, onderlinge uitbesteding aan de intieme sfeer van het bodemloze en wederzijdse vertrouwen, maar ook in de meest brute solitaire betrachting, vormen nochtans de perfecte medicatie voor de waanzin van het Zijn en werken ideaal als tegengif voor de meer navrante effecten van het stugge waanbeeld van het ik.

Men doet er goed aan, zegt de Harusmuze, om de bevrijdende streling bij zichzelf en de ander te oefenen zodat men de beweging kan overbrengen in het geheel van de lichamelijke en spirituele expressie, van het meest subtiele gebaar tot in het meest brute talige denken, om zodoende een soort van universele sensualiteit te cultiveren, wèg van de nijdige trekken van het bezit, een liefkozing van het al, een overgave niet aan de behoeftige ander maar aan de universualiteit van de Wereldziel.

rev. dv@CHI

Geef uw commentaar

Uw interpretatie van of commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze is erg welkom. Plaats die gewoon als ‘reactie’ onderaan deze post.
Bij validatie wordt uw inzending dan bij de eerstvolgende revisie van dit bestand onder dit kader toegevoegd.

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: