Harusmuze #458

458 – genot is hoe het rot van god gebeurt

hexagram 37 – 家人 (jiā rén) – “Huishouden”

JIA REN (家人) – “Jaa Ren” – familie, verwanten – “de Jaa Ren clan”

invoer

• Harusmuze #161 – je moet van de eerste duik uit het nest geen dappere beslissing willen maken
• P.o.H. #5 : He who desires but acts not, breeds pestilence.

commentaar dv@YJW

GIGNOMENOLOGIE

De Gignomenologie is de fictieve Bewegingsleer van de Neue Kathedrale des erotischen Elends, een programma dat programma’s maakt.¹De Leer van de NKdeE is bedacht door Lode Kok, een romanpersonage uit mijn onvoltooibare internetroman Anke Veld.
Er wordt gewerkt aan een tweede mock-up van een interactieve versie het NKdeE programma. Vooralsnog bestaat en wérkt het NKdeE programma enkel in mijn hoofd en op deze site.

Een programma is voor de NKdeE een geheel van routines, dat kunnen mathematische algoritmes zijn maar ook humane gedragsgewoontes.

Met deze provocerende uitspraak verwijst de Harusmuze vermoedelijk naar wat ik in mijn dichterlijke grootspraak meestal de Gignomenologische Theologie noem.

Gelukkig wordt die leer van mij tot op heden door quasi iedereen straal genegeerd. Stel je voor dat mijn leer zou volgelingen krijgen, wat moet ik daarmee aan dan, ik kan maar nipt voor mijzelf zorgen…? Ik ben er vooralsnog vrij gerust in. In wat volgt poog ik u toch het nodige mee te geven waarin u dan zelf de uitspraak kan plaatsen.

Dus: de vraag die wij ons stellen in de Gignomenologische (zie kader) theologie is niet ‘bestaat God?’ of ‘wat is God?‘ maar hoe gebeurt god in ons, en hoe werkt de functie in de verziekte en ziekmakende Zijnsleer?

Het gedroomde doel van de Gignomenologische theologie is een universeel werkwaar theoretisch en wetenschappelijk onderbouwt verklaringsmodel, een kader te kunnen aanbieden waarin elke gebruiker haar godservaring dan wel haar ongeloof een plaats geven.
Dat zou dan voor meer cohesie in de wereld kunnen zorgen, meer vrede op aarde.
De NKdeE theologie schrijft zich als dusdanig in in het saneringsprogramma van de De-ontologie die ons wil ontdoen van de ballast van de oude Zijnsleer. In functie van de vrede dus.
We willen in dit onderzoeksveld niet nog meer heibel gaan maken.

Vanuit het Neo-Kathedraalse wereldbeeld zien wij een godsfunctie doorgaans gebeuren als de reducerende ontologische pervertering van het negentropische effect van de wereldziel in de bewustzijnsbubbel van het humane denken.

Hoe dat precies zit is object van voortschrijdend inzicht, wat in dit geval neerkomt op wat sommigen vroeger benoemden met ‘apocalyps’ (in de zin dan van ‘openbaring’).

De uitspraak van de Harusmuze, zelfs in dergelijke negatieve bewoordingen, hoeft geen gelovige te verontrusten: de van haar zijnsdogmatiek gesaneerde fysica maakt geen enkel geloof onmogelijk, integendeel en als zij het woord ‘god’ gebruikt heeft zij het helemaal niet over het Wat-Dan-Ook in uw ervaring.

De bestaande polariteit tussen wetenschap en religie berust overigens nergens op: het betreft hier louter uitwassen van polariserend taalgebruik gegroeid vanuit de denkfout van de misplaatste concretisering (cfr. de ‘Fallacy of Misplaced Concreteness‘ van Whitehead),[referentie nodig -dv@CIM] een slechte gewoonte in het humane denken. Die gewoonte is slecht want ze werkt alleen destructief.

Elkwegs: die klassieke ontologische bildung zoals we die voornamelijk terugvinden in de institutionele Joods-Christelijke traditie werkte louter op de drive van het fallocentrische streven naar hegemonie en dat pakt in meer en meer gevallen geen verf meer: in die zin is het onomstotelijk, die fallische god is dood ²een ‘dode’ functie werkt niet meer, meer kan je er niet over zeggen, en dat hoeft ook niet, niets wekt zo mijn wrevel op dan respectloze vormen van rabiaat antireligieus atheïsme, zulk een houding is gewoon dom want je negeert dan de evidente feiten van de werkzaamheid der bestaande religies, maar zijn lijk sterft nog een beetje. De mystieke tradities, tradities gegroeid uit geloofservaringen, staan dan meestal ook erg haaks op wat de instituten als dogmatiek aan hun gelovigen voorschrijven.

Veel van onze genotservaring (elke vorm van spiritueel contact waarvan ik het relaas mocht vernemen spreekt over een genot) wordt daarom nog quasi gedachteloos verbonden met nostalgische fantasieën rond het Verheven Lid, de al dan niet Vleselijke Eénwording en Wat Al Niet.
Zulks kan je bezwaarlijk anders noemen dan een pervertering van elk authentiek gevoel van spirituele verbondenheid met het hogere. Gelukkig overstijgt elke concrete godservaring dergelijke kwalijke reducties ondernomen vanuit de machtsbeluste religieuse ideologieën moeiteloos. Vandaar ook dat wij de instituten van dergelijke ideologieën ook gewoon negeren en wij hopen van hunnentwege hetzelfde.

De NKdeE is geen kerk maar een Kathedraal. Een ‘Kathedraal’ is in de code van de NKdeE geen instituut of een gebouw maar een bouwen, een dynamisch en open lopend interactief programma. De Kathedraal zoekt geen gelovigen of volgelingen, ze wil mensen kunnen ondersteunen in het uitbouwen van hun intieme, spirituele praktijk, van welke aard of gezindheid die ook is. Dat geldt dus ook voor zij die de Wetenschap als het ultieme op aarde vereren. Het programma streeft ernaar om iedere persoon in staat te stellen haar eigen Kathedraal te maken.

Een Kathedraal bouwen doe je door ze te zoeken met de energie van een mens die wil vinden en die wil gevonden worden. Met verlangen en liefde dus. Dat er van al dat zoeken en al die wroetende erotiek meestal alleen maar ellende komt, dat lag al besloten in de naamgeving. Die ellendige bijwerkingen bedekken we dan ook in stilte met de mantel van de liefde.

rev. dv@CIM

Geef uw commentaar

Uw interpretatie van of commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze is erg welkom. Plaats die gewoon als ‘reactie’ onderaan deze post.
Bij validatie wordt uw inzending dan bij de eerstvolgende revisie van dit bestand onder dit kader toegevoegd.

Harusmuze uitspraken bij Hexagram 37 – 家人

• 058 – kijk en spaar het zicht voor de honger thuis
• 444 – een wet die niet werkt moet je begraven
• 458 – genot is hoe het rot van god gebeurt
• 461 – het ene maakt gebrek van ’t andere