XIII. en daar ligt het jongetje Wij dat met aarde de helmen vulde
wij, wij allen vallen, maar samen vallen wij niet. Er is galm, Er
is kermen. niet, zeg ik hoorbaar het niets aan, neen, niet herhaal
ik want het niets is bijzonder buitenissig, en wij hebben geen
keuze want zie toch de woorden lopen als potvissen de stranden
af en op naar het droge alwaar ze ons opbiechten eb te zijn
en aan hun stinken beginnen waardoor ons bijna het hart
als vermolmd uit de borstbeenderen valt en het stof zelf
gebaart zo niet meer verder te willen. ziehier nu het mooie
van ons, onze schreiende blinkoogjes die schreien omdat
wij onze verwekkingen in al hun schoonheid zelf niet de baas
meer zijn, dat het ons ook maar overvalt en het vakkundige toch
van het versnijden, wegsnuiven, opschrijven dat niet blijkt te
volstaan noch het afknotten of het de strot toenijpen en evenmin
het met onze stalen tippen tot moes stampen van het jongetje
wij, wij allen vallen, maar samen vallen wij niet. Er is galm, Er
is kermen. niet, zeg ik hoorbaar het niets aan, neen, niet herhaal
ik want het niets is bijzonder buitenissig, en wij hebben geen
keuze want zie toch de woorden lopen als potvissen de stranden
[…]
- alle Cirkelzagen op deze site
- 13 INDRINGENDE CIRKELZAGEN op Google Docs
- Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- Lees meer uitvoer van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
deelnemersfuncties
(aan de wreedheid der zagen, in volgorde van verschrijving):
- God, het stadslijk
- ik, de vrezende, een struik onkruid, voorheen bekend als zanger Izeganz, heropgeschoten ergens dicht bij het Einde
- Racha, de moeder van God, een kwaadaardig loeder
- het jongetje wij, dat herhaaldelijk wreedaardig wordt omgebracht
- de plaats er, een oude, verbitterde freezone die nog stamt uit de tijdruimte, toen de wetten van de Geldruimte nog niet van kracht waren. er is een onbetrouwbare FB- attentiejunk die zich wil opwerpen als virtuele place to be
- Maped de basgom, een zwaarlijvige nihilist met smetvrees
- Johanna de Waarheid, een blinde kaal geschoren slet die geilt op alles wat een letter heeft
- Joà Sè, het endemische bewustzijn, een gemaskerde Afrikaan die heel de wereld afreist op zoek naar zijn Noord-Koreaanse geliefde Solli Ě
- het stijgende Peil, de demon van het stijgende waterpeil van de oceanen bij de afsmelting van het Poolijs: de demon is fanatiek anti-platonist en gelooft derhalve niet in zichzelf en wil dat dan ook op alle mogelijke manieren aantonen, o.m. door het bewust saboteren van wetenschappelijk onderzoek met als enige effect dat het pakijs nog sneller smelt
- de dood Kil, een laffe soldaat die op elk moment een manier zoekt om te kunnen deserteren…
- de boom Einde een van de drie Bomen van de Apocalyps zoals beschreven in de apocriefe Apocalyps van Johanna de Waarheid, een tekst die pas in 2041 opduikt en die in de jaren veertig een gigantische paniekgolf veroorzaakt door de gebrekkige vertaling die dan verschijnt (na de heksenjacht op klassieke filologen eind jaren dertig is iedereen die nog echt oud-grieks kent zwaar gediscrediteerd ten voordele van hebzuchtige charlatans, veelal vodka-zuipende Russen).
de andere bomen zijn de boom Put en de boom Kapel - de gestorven hond Neo (2006-2018)
- de poes Tempel, zus van Shirley en aangetrouwde tante van Oedi
- het verhaal Onaf heeft een zwaar gestoorde, oedipale binding met zijn auteur die overleden is voor hij het verhaal kon afmaken
- de stortvloed Immens, een tsunami die zich van dag vergiste (maar dan niet meer terug kon)
- de schoenzolen van het Verzet, versleten na een jaar al, waar vind je nog degelijke schoenen…?
- de jagers (M/V/O): agenten van het Zijn die de laatste nog in leven zijnde Vrije Lyrici seksueel intimiderend benaderen om hen het zwijgen op te leggen (vooral de blondjes zijn erg, pfff!)
- het in elkaar verankerde Veld: tijdelijke stasis in de GeldRuimte waar alles peis en vree is, er gebeurt niks, het lijkt wel de hemel maar ‘t is voorbij voordat je goed en wel beseft dat je er was…
