X. dat de barst diep in de barst van het ik losbarst en prijsgeeft haar rot
barst in de gedachten, scheurt in het gemoed, ontsteekt het aanzuigeffect
van de afgrond. Hoopvol stemt ons de groei in de afvalsector, het verhaal,
onaf, met heimwee naar het onbegonnen werk, het niets in de brandkast
van het ontbrekende kapitaal bij de rente op deze aflopende reeks
verraderlijke sonnetten. zo zomert het midden april. misschien
moeten we ‘s praten jij en ik? het toch zo niet verder, de kinderen.
hoe schrijnend hierboven. hoe pijnlijk de knieschijven hieronder
tegen de tafelpoten geplet. ons even te ontfermen, opdat één der
onzen het jongetje toch recht in de ogen zou kunnen kijken en zeggen
dit is de droom, Wij, waaruit je nooit ontwaken zal, je vader, je moeder
wij zijn gestorven, en jij bent het jongetje maar je hebt ons nog,
de wijzenden die elkaar naar de ander verwijzen en ach kinders
wij zijn het niet, en, Er, wij hebben het beste … neen best niet te diep
in het verhaal kijken nu, – Johanna, jij loeder maak dat je weg komt, jij
barst in de gedachten, scheurt in het gemoed, ontsteekt het aanzuigeffect
van de afgrond. Hoopvol stemt ons de groei in de afvalsector, het verhaal,
onaf, met heimwee naar het onbegonnen werk, het niets in de brandkast
van het ontbrekende kapitaal bij de rente op deze aflopende reeks
[…]
