VII. Geen Er is nog brug. De weg Altijd loopt dood. Olie doet de wanden glanzen.
maar bedenk dat het ook ons een ware verlossing wordt en tja
al dat weefsel, bloed, vet en vlees dat ons enkel verzwaarde
met een lijf als mikpunt voor de tentakelende nijd… al die zooi!
Het spel hapert, meneertje ik met uw mijns inziens. En aldus
gleed en sijpelde, braakte en kolkte het pus van gods lijk
gestaag omlaag en verhoogde danig het Peil der wateren.
De boom Einde kromt de lucht in haar takken, de boom licht
een lijn uit de kromme lucht, streelt de krul recht… de zon slaat in
als een obus, de boom klapt toe, de naar papa vertekende lippen
van het jongetje Wij wil het bloedgaatje in de helm nog toe kussen.
“o Johanna! da’k wou dat ik u alsnog knijpen kon!” Ik, van het zijn
af, de olie. Ach de sla: er resten ons inderdaad enkele restanten. De
dood Kil met zijn doodsjekkertje aan knoopt het doodsjekkertje
open knoop per knoop. “En, Kil? heb je ze? “. “Ik kom, sergeant,
maar bedenk dat het ook ons een ware verlossing wordt en tja
al dat weefsel, bloed, vet en vlees dat ons enkel verzwaarde
met een mikpunt voor de alom tentakelende nijd… al die zooi!
Het spel hapert, meneertje ik met uw mijns inziens. En aldus
[…]
- alle Cirkelzagen op deze site
- 13 INDRINGENDE CIRKELZAGEN op Google Docs
- Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- Lees meer uitvoer van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
deelnemersfuncties
(aan de wreedheid der zagen, in volgorde van verschrijving):
- God, het stadslijk
- ik, de vrezende, een struik onkruid, voorheen bekend als zanger Izeganz, heropgeschoten ergens dicht bij het Einde
- Racha, de moeder van God, een kwaadaardig loeder
- het jongetje wij, dat herhaaldelijk wreedaardig wordt omgebracht
- de plaats er, een oude, verbitterde freezone die nog stamt uit de tijdruimte, toen de wetten van de Geldruimte nog niet van kracht waren. er is een onbetrouwbare FB- attentiejunk die zich wil opwerpen als virtuele place to be
- Maped de basgom, een zwaarlijvige nihilist met smetvrees
- Johanna de Waarheid, een blinde kaal geschoren slet die geilt op alles wat een letter heeft
- Joà Sè, het endemische bewustzijn, een gemaskerde Afrikaan die heel de wereld afreist op zoek naar zijn Noord-Koreaanse geliefde Solli Ě
- het stijgende Peil, de demon van het stijgende waterpeil van de oceanen bij de afsmelting van het Poolijs: de demon is fanatiek anti-platonist en gelooft derhalve niet in zichzelf en wil dat dan ook op alle mogelijke manieren aantonen, o.m. door het bewust saboteren van wetenschappelijk onderzoek met als enige effect dat het pakijs nog sneller smelt
- de dood Kil, een laffe soldaat die op elk moment een manier zoekt om te kunnen deserteren…
- de boom Einde een van de drie Bomen van de Apocalyps zoals beschreven in de apocriefe Apocalyps van Johanna de Waarheid, een tekst die pas in 2041 opduikt en die in de jaren veertig een gigantische paniekgolf veroorzaakt door de gebrekkige vertaling die dan verschijnt (na de heksenjacht op klassieke filologen eind jaren dertig is iedereen die nog echt oud-grieks kent zwaar gediscrediteerd ten voordele van hebzuchtige charlatans, veelal vodka-zuipende Russen).
de andere bomen zijn de boom Put en de boom Kapel - de gestorven hond Neo (2006-2018)
- de poes Tempel, zus van Shirley en aangetrouwde tante van Oedi
- het verhaal Onaf heeft een zwaar gestoorde, oedipale binding met zijn auteur die overleden is voor hij het verhaal kon afmaken
- de stortvloed Immens, een tsunami die zich van dag vergiste (maar dan niet meer terug kon)
- de schoenzolen van het Verzet, versleten na een jaar al, waar vind je nog degelijke schoenen…?
- de jagers (M/V/O): agenten van het Zijn die de laatste nog in leven zijnde Vrije Lyrici seksueel intimiderend benaderen om hen het zwijgen op te leggen (vooral de blondjes zijn erg, pfff!)
- het in elkaar verankerde Veld: tijdelijke stasis in de GeldRuimte waar alles peis en vree is, er gebeurt niks, het lijkt wel de hemel maar ‘t is voorbij voordat je goed en wel beseft dat je er was…
