Categorieën
13 Indringende Cirkelzagen gedicht van de dag lyriek

13 indringende cirkelzagen (1/14)

vooraf

Antonin Artaud vertelt ergens dat

  • op een mooie dag de mensheid besloot de idee van de wereld een halt toe te roepen (‘arreter l’idée’).
  • de mens toen moest kiezen tussen de onzaligheid van het oneindige (‘l’infini’) en het pathetisch-kleinschalige (‘l’infimi’).
  • de mens koos voor het laatste en stopte zich vol met koekjes en religie.

Men neme de cirkelzaag ter hand.
Het is koekjestijd.

“diep in het rotten aan strengen hangt Racha stroef” – dv 2019 -A4

I. god geef ons meer droogte (dan stinkt uw lijk niet zo)

ik, de vrezende, die met grafiet beschrijft het git:
een kraakstem plooit mij heet de letters uit en wit.
kijk: ik schik mij in uw stad, die naar uw lijk verkleurt
en weg spurten de krabben van het rotten dat geurt.

daar is het jongetje wij dat met aarde de helmen vult
zijn knietjes knikken grillig bij de gaatjes neer:
een o die stulpt  naar boven en een naar onder meer
zijn lipjes vertellen hoe de kogel uit de schedel tulpt.

diep  in het rotten aan strengen hangt Racha stroef
het bloed jaagt haar zwart en stijf door de strot
en haar nijd is de nijd van de moeder van God,

nijd om de vrucht van haar lust die zij niet begroef.
ons bestaan in zijn beeld  maakt haar woest en bot
dus zij wil nu ook mij en uw ogen dood en kapot:

ik, de vrezende, die met grafiet beschrijft het git:
een kraakstem plooit mij heet de letters uit en wit.
kijk: ik schik mij in uw stad, die naar uw lijk verkleurt
en weg spurten de krabben van het rotten dat geurt.

deelnemersfuncties

(aan de wreedheid der zagen, in volgorde van verschrijving):

  • God, het stadslijk
  • ik, de vrezende, een struik onkruid, voorheen bekend als  zanger Izeganz, heropgeschoten ergens dicht bij het Einde
  • Racha, de moeder van God, een kwaadaardig loeder
  • het jongetje wij, dat herhaaldelijk wreedaardig wordt omgebracht
  • de plaats er, een oude, verbitterde freezone die nog stamt uit de tijdruimte, toen de wetten van de Geldruimte nog niet van kracht waren. er is een onbetrouwbare FB- attentiejunk die zich wil opwerpen als virtuele place to be
  • Maped de basgom, een zwaarlijvige nihilist met smetvrees
  • Johanna de Waarheid, een blinde kaal geschoren slet die geilt op alles wat een letter heeft
  • Joà Sè, het endemische bewustzijn, een gemaskerde Afrikaan die heel de wereld afreist op zoek naar zijn Noord-Koreaanse geliefde Solli Ě 
  • het stijgende Peil, de demon van het stijgende waterpeil van de oceanen bij de afsmelting van het Poolijs: de demon is fanatiek anti-platonist en gelooft derhalve niet in zichzelf en wil dat dan ook op alle mogelijke manieren aantonen, o.m. door het bewust saboteren van wetenschappelijk onderzoek met als enige effect dat het pakijs nog sneller smelt
  • de dood Kil, een laffe soldaat die op elk moment een manier zoekt om te kunnen deserteren…
  • de boom Einde een van de drie Bomen van de Apocalyps zoals beschreven in de apocriefe Apocalyps van Johanna de Waarheid, een tekst die pas in 2041 opduikt en die in de jaren veertig een gigantische paniekgolf veroorzaakt door de gebrekkige vertaling die dan verschijnt (na de heksenjacht op klassieke filologen eind jaren dertig is iedereen die nog echt oud-grieks kent zwaar gediscrediteerd ten voordele van hebzuchtige charlatans, veelal vodka-zuipende Russen).
    de andere bomen zijn de boom Put en de boom Kapel
  • de gestorven hond Neo (2006-2018)
  • de poes Tempel, zus van Shirley en aangetrouwde tante van Oedi
  • het verhaal Onaf heeft een zwaar gestoorde, oedipale binding met zijn auteur die overleden is voor hij het verhaal kon afmaken
  • de stortvloed Immens, een tsunami die zich van dag vergiste (maar dan niet meer terug kon)
  • de schoenzolen van het Verzet, versleten na een jaar al, waar vind je nog degelijke schoenen…?
  • de jagers (M/V/O): agenten van het Zijn die de laatste nog in leven zijnde Vrije Lyrici seksueel intimiderend benaderen om hen het zwijgen op te leggen (vooral de blondjes zijn erg, pfff!)
  • het in elkaar verankerde Veld: tijdelijke stasis in de GeldRuimte waar alles peis en vree is, er gebeurt niks, het lijkt wel de hemel maar ‘t is voorbij voordat je goed en wel beseft dat je er was…

[…]

invoertekst (2011)

Geef een reactie

This website uses the awesome plugin.