Harusmuze #404

凡益之道 與時偕行

De HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakelprogramma, het Beginsel van een generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
De dagroutine ervan (20 min tot 1-2u praktijk’, 2-20 min leestijd) biedt de gebruiker ook een dagelijks hernieuwde kennismaking aan met de immens rijke denkwereld van de I Tjing

• Lees meer over het Harusmuzeprogramma
• Bekijk alle Harusmuzes
• Harusmuze Doc (oude versie)

404 – de geschiedenis van de toekomst is

hexagram 56 – 旅 (lǚ) – “Vertoeven”

Geheugensteun: “take the toodelu to Toulouse” – “koekjes van Lu”

input

https://dirkvekemans.be/2018/07/31/harusmuze-44-reconstructie/

commentaar dv@YGC

…het heden niet. Het heden gebeurt en vandaag is een dag als een andere.

Maar op 29/7, de dag mijn geboortedag, mag ik mij ter troosting altijd wat uitleven in de commentaar, qua vrije uitloop der fantasmen en inclusief ook het sporadisch gebruik van het Oud-Veeks, een bij wijle cryptisch aandoende vorm van tussentaal.

Jeuh!

Een onverwachte wending in de verdere degradatie van het rot is voor velen wellicht het feit dat de toekomst alsmaar onbereikbaarder en geslotener wordt en dat zij voor de meesten onder ons zal vervangen worden door de gesimuleerde toekomst zoals die toegelaten wordt vanuit de voltooid vergrendelde toekomst van de geprivilegieerden.

Die geprivilegieerden, die dan in niets moeten onderdoen voor de goden op de Olympos, zullen gaan bepalen waar de grenzen liggen van het Mogelijke waarbinnen wij met onze illusoire vrije wil mogen doen wat we willen, omdat het daar voor de status van hun Vergrendelde Toekomst toch niks uitmaakt of uitmaken kan.

De uitbouw van die ‘hemel’ is al decennia lang merkbaar bezig. Het zit zo: door de corrosieve werking van het Rot die omwille van de gerichtheid op de vernietiging de integriteit van alles wat nog heel is en een met zichzelf aanvalt en middels complicaties (verwikkelingen) elke eenheid verwoest en transformeert tot complex interagerende sub-entiteiten – denk aan doorgroeiende ‘ondode’ organen, explosies van bevolkingen van vraatzuchtig ongedierte te midden de kolkende massa’s van half-vergaan débris – door heel die catastrofale Rotwending die zich alom manifesteert, vooral ook daar waar er van rigide structurering en complexe interacties van afhankelijkheden sprake is, krijg je uiteindelijk een algehele collapse, een instorting van de toekomst in een volstrekt berekenbare Afloop (cfr. de ‘vertelde’ tijd van Anke Veld, de internetroman die zich afspeelt terwijl hij geschreven wordt).

Het is alsof alle non-lineaire functies die bouwden op de onvoorspelbaarheid, het contingente, het ‘random’ dat ook onze computersimulaties hun ‘levensechtheid’ geeft, alsof dat allemaal is ingestort, nu de informatie van de Afloop ons bereikt heeft: de Afloop is bekend en kan niet verhinderd worden, de enige uitweg is het uitstel in de GeldRuimte, een kosmische variant op wat onze regeringen al eeuwenlang lijken te doen met de staatsschuld: het probleem voor zich uit duwen tot na de datum, het gegeven van de volgende verkiezing.

In de kosmische variant van de Grote Schuldverschuiving gaat het er wel ewa anders aan toe: de verkozenen verkiezen zichzelf en de niet-verkozenen die vergaat het zoals de ‘illegale’ migranten nu: het staat u volkomen vrij te verzuipen in de Middellandse Lijkenpoel of uw hoofd stuk te lopen tegen de spatvrije muren. We ontraden wel het kogel- en bommenvangen want dat is navenant toch een ietsje te duur gebleken.

Op dit ogenblik is dit vrolijk ogend plaatje nog grotendeels verborgen achter de onwil om de realiteit onder ogen te zien en de behoudsgezinde reflexen in de percepties en gedachten van de heersende klasse, maar naarmate er meer eurocenten beginnen te vallen daar, zal de uitbouw van de Hemel meer en meer open en bloot gebeuren, eens dat er voldoende compliciteitsverankering is, kan dat ook probleemloos.

‘Euh, compliciteitsverankering…?’
Wel het is nu al zo dat iedereen die hier in onze contreien geboren wordt, eigenlijk in een strafkamp, een genocidefabriek terecht komt. Niet als slachtoffer, maar als Oberst, als medeplichtige aan de genocide. Die massamoord op soortgenoten gebeurt uiteraard niet hier, binnen het Kamp, waar iedereen braafjes zijn gazon afrijdt op weekdagen met petrol en in het weekend enkel elektrisch.
Neen de slachtoffers vallen massaal buiten onze Kampgrenzen, in Somalië en Syriê enzo, daar waar het sowieso ‘geen avance‘ is, ‘wat scheelt er toch met die mensen‘ en ‘houd die maar weg van hier hoor‘.

Moesten we dat echt willen, die mensen zouden allemaal niet hoeven zo gruwelijk te sterven, maar bon dat willen we dus niet, we zeggen dat het niet kan omdat we te nijdig zijn om aan iets anders te denken dan aan ons eigen leventje.

Iedereen laat dan ook niet na om iedereen van bij de geboorte er op elk moment van de dag op te wijzen dat we “wel allemaal in hetzelfde schuitje zitten“, dat iedereen medeplichtig is aan de socio-economische verankering van deze genocide ‘by proxy‘ (we laten het moorden zelf aan anderen over, die meer en meer ‘vakmensen’ worden, een gerespecteerd deel van de ‘industry standard for peace regulation” of zoiets, in het Engels klinkt alles goed).

Voila: iedereen is medeschuldig, ‘Ge moet nie zagen gij want ge zijt even erg’, waarna de ganse machine van het aanvaardbaar maken van de gruwel verder ongestoord haar gang kan gaan. Die mediamachine is ondertussen ook tot in onze fijnste intimiteiten gepenetreerd dankzij de sociale netwerken die ons geheel heeft getransformeerd in attentie-junkie in een perfect lopende simulatie van ‘de samenleving’.
Daarin leren we ook van kindsaf hoe ge moet omgaan met vervelende inzichten of meningen: ontvrienden vlug, dumpen, pakt iets anders, swipet dat weg…
En alles gaat zo snel dat niemand nog de tijd neemt om nog effectief na te denken, want tja nadenken, echt nadenken dat is een discipline, een praktijk die ge moet aanleren en onderhouden daarna. wat er in de scholen wordt aangeleerd zijn vooral de manieren om niet te hoeven na te denken, hoe ge zonder moeite aan de nodige informatie komt om efficiënt uw eigen nijd te kunnen voorzien van tijdige genoegdoening: we worden klaargestoomd voor onze ‘jobs jobs jobs’, een soort Faustcontract met uiterst en ook griezelig voorspelbare burnout-termijn, nu ook al inclusief in de arbeidsvoorwaarden opgenomen, ‘hier tekenen of we pakken wel iemand anders aan’.

Heel dat stelsel, het is u misschien nog niet bekend, is momenteel onderhevig aan een immense rigidificatie: alle ontsnappingsroutes worden systematisch afgegrendeld, de contracten haken alsmaar ‘slimmer’ in op de interactief afhankelijke behoefte, uw levensloop ligt nagenoeg vast van week 3 in wieg tot jaar 76 (plus boni) , week o, dag 0 in de euthanasiekliniek.

Het Kamp heeft zich ondertussen recursief in Kampkringen ingedeeld, waarbij ge meer en meer geprivilegieerd en welingelicht zijt naarmate ge dieper in het Kampkomplot zit, want ja ook deze kampwerking kan uiteraard niet volgehouden worden, ook hier geldt er een voorspelbare Afloop. En aan de grenzen van elke Kampkring is er hetzelfde antwoord op de smekende vragen op mededogen: ‘ja sorry maar we kunnen niet anders’.

En hoe dieper in de shit, hoe echter dat argument ook is: nu zouden we nog kunnen moesten we dat willen onze budgetten voor ‘kom op tegen kanker’ hier repurposen naar iets als ‘kom op voor het leven’ ginder, maar ja niemand wil dat è, zelfs niet als ge iedereen hebt duidelijk gemaakt dat al dat kankergedoe maar een beheersing is, een mantel van liefde van de doodsangst die door de kelen giert, en de schrik om het ‘bezit’ van een ‘naaste’ te verliezen, want al die waarheden zijn volstrekt onverteerbaar als ge niet meer de praktijk hebt om degelijk na te denken, want dan kunt ge alleen nog maar in ‘meningen’, ‘standpunten’, ‘ontkenningen’ en ‘weerleggingen’ denken en niet naar ‘creatieve workarounds’ streven, want ge weet niet meer wat creatief denken is, ge kunt het niet meer.

Goede gedachten, lieve vingervegerkens, daar komt ge niet op, gedachten gebeuren, maar goede gedachten gebeuren alleen als ge weet hoe ge ze moet l a t e n gebeuren en als ze gebeuren dan ‘ziet ‘ ge wel wat ge moet doen, maar dat is altijd en overal voor iedereen net weer ietsje anders. een ‘oplossing’ of een antwoord, dat zijn ficties die goed zijn zolang ze werken, maar als ge u daarop blind staart zijt ge ook blind voor de bijwerkingen van uw antwoorden en oplossingen. Zoals ik blind was en naliet mijn ‘goede gedachten’ op mijzelf toe te passen. Tja.

Waar zaten we? aja, de groei van het Kamp, ons Kamp, die Adolf was genereus en heeft het aan ons allen nagelaten, is vergelijkbaar met een puist, eigenlijk en de druk van binnenuit zal uiteindelijk ‘gevaarlijker’ blijken te zijn dan de bedreigingen van buiten. Die druk van binnenuit is uiteraard het samengaan van de economische inkrimping met het klimaatgegeven: de groei-economie wordt autofaag bij gebrek aan expansie. En dan kan het snel gaan.

Maar goed, door die recursieve Kringopbouw is het perfect denkbaar dat we een soort versneld Ridley Scott scenario krijgen en dat onze soort ons Rot kan gaan verspreiden in nog ongerept gebied, hetgeen ons plots weer een ongeziene weelde aan Uitstel zou geven…

Maar dat is dus allemaal onderdeel voor de Volstrekt Vergrendelde Geschiedenis van de Toekomst die momenteel toch al haar eerste Kampkringetje aan het sluiten is…

Ha, zo plezant, zo een keertje ’s goed mogen doordrammen! Merci, o grote Harusmuze!

rev. dv@CHQ

Geef uw commentaar

Uw interpretatie van of commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze is erg welkom. Plaats die gewoon als ‘reactie’ onderaan deze post.
Bij validatie wordt uw inzending dan bij de eerstvolgende revisie van dit bestand onder dit kader toegevoegd.

Harusmuze uitspraken bij hexagram 56 – 旅

• 017 – rampspoed nadert altijd uit den vreemde
• 021 – geestdriftig zwijgen bij de ondergang
• 034 – wie de kennis neemt, vergeet het leren
• 040 – beëindig elk eindje met het begin
• 072 – de rok verhult de schoot, de zee haar dood
• 146 – een goed schilderij is interactief
• 265 – trotseer de golf steeds met open ogen
• 301 – in ’t gevolg verschijnt de eenvoud van het rot
• 307 – afschuw is vloed in de vloed van afschuw
• 404 – de geschiedenis van de toekomst is
• 472 – het worden is nog erger dan het Zijn
• 475 – wacht op de stilte als de stilte valt

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: