Harusmuze #393

凡益之道 與時偕行

De HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakelprogramma, het Beginsel van een generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
De dagroutine ervan (20 min tot 1-2u praktijk’, 2-20 min leestijd) biedt de gebruiker ook een dagelijks hernieuwde kennismaking aan met de immens rijke denkwereld van de I Tjing

• Lees meer over het Harusmuzeprogramma
• Bekijk alle Harusmuzes
• Harusmuze Doc (oude versie)

Hexagram 13 –  同人 (Tóng Rén) – “Gemeenschap”

TONG REN (同人) – “Tong Ren” – gemeenschappelijkheid, harmonie – “tong ren, tong taal”

393 – wijsheid geeft de macht aan de gewoonte

invoer

• https://dirkvekemans.be/2018/08/11/harusmuze-63/

commentaar dv@YGQ

Wijsheid is volgens de Bewegingsleer uiteraard niet iets dat je kan hebben. Wijsheid is een gebeuren dat je hoogstens kan toelaten plaats te vinden in jouw gedachten dankzij de volgehouden cultivering van een gewoonte in het denken. Als je wijsheid als beweging toelaat in de inertie van je gedachten krijg je de macht van de gewoonte die nodig is om de wijsheid toe te laten. De spiraal van de wijsheid is eenvoud, de toegang tot de wijsheid is een veelvoud van het ontelbare. De sleutel tot de wijsheid is het wegkieperen van slot en sleutel en de macht aan de gewoonte laten en voortdurend te wennen aan die wijze gewoonte.
“The key to the power is not wanting the key”.

De macht die het gezonde denken als gewoonte toelaat is geheel overstijgend aan het individu dat net geheel haar ego dient op te geven om de wijsheid toe te laten: het ego dat de wijsheid wil is een belemmering voor de wijsheid, een weerstand, vandaar dat je de filosofie die de wijsheid wil, die een sterke erotische drang naar kennis vertegenwoordigt, dient aan te vullen met een Timotuïtie, een andersoortige gedachtestroom die meer intuïtief vanuit de negatieve emotie ‘kennis neemt’ van het reële gebeuren. Een terugdeinzen tot een berusting in de dienstbaarheid.

Die Timotuïtie is binnen de Gignomenologie nog in de eerste stadia van haar ontwikkeling. De methode is vrij simpel: we bestuderen (o.m. via dit Harusmuzeprogramma) achtereenvolgens de afschuw, de angst, de haat, de woede en het verdriet als kennisverwervende emotieve aandrijving van het denken. De methode is sowieso nefast voor de onderzoeker die haar volgt, omdat elke onderzoeker nu eenmaal geassocieerd wordt met het object van haar onderzoek.

Zo resulteerde meer dan een jaar lang een aangehouden focus op de afschuw, de walging in de ontdekking van het Rot als alternatieve interpretatie t.o.v. het vooruitgangsdenken dat in de evolutie een steeds verdergaande perfectionering ziet naar een singulier verlossingsmoment. Het volgehouden gedachtenexperiment van de Devolutieleer, het denken van het Rot ziet alles voortdurend verder afglijden in verdere complexiteit die roemloos naar het oneindige grijze, het ongedifferentieerde identieke leidt en dat via de meest afgrijselijke stadia van het Rot waarbij het steeds van Kwaad naar Erger gaat.

Voor de wetenschap mag dit in theorie geen verschil maken want als het dat doet is er sprake van vooringenomenheid, van evolutionistische bias die de zuivere evolutieleer opzadelt met een onverantwoorde teleologie, een ‘doel’ een ‘heil’. In het geloof kan en mag dat, in de wetenschap zou het uit den boze behoren te zijn. Maar dat is het dus evident niet.

Draai het plaatje om en installeer bewust de negatieve bias van het Rot in het geheel van je gedachten-gewoontes en er vallen alom schellen van de ogen.

Momenteel (juli 2019) verschuift het onderzoeksterrein langzaam van de afschuw naar de angst. Langzaam want die overgang is naar mijn gewoontes uiteraard een verglijding binnen een multidimensionaal continuüm waar geheel het emotieve spectrum haar plaats vindt. Wat je voelt, voel je, het zal nooit ‘zijn’ wat of hoe je het noemt, nog door die benaming of verwoording ‘betekend’ worden. Elke talige verwerking van het voelen is een verwording, een verrotting naar de complexiteit van het gedifferentieerde.

Dat soort denkoefening consequent doorvoeren is natuurlijk fataal voor elke commercieel verankerde creatieve praktijk, het is je reinste socio-economische zelfmoord in de GeldRuimte: de onderzoekster zal immers op noodlottige wijze met haar onderzoeksobject vereenzelvigd worden, net zoals de filosoof vaneigens met het eigen verlangen naar wijsheid bekleed wordt. De humane perceptie en het oppervlakkige denken zit nou eenmaal zo in mekaar: je maakt jezelf niet populair door in vieze potjes te blijven roeren…

Taût’ estai, zegt Sokrates en drinkt de bittere beker tot de bodem leeg: het zal ons worst wezen. Want wij, Vrije Lyrici, hebben geen centen nodig om te doen wat wij willen doen. Want wij, Vrije Lyrici, hebben slechts aandacht nodig van de ander in die mate dat wij de ander iets te bieden hebben, en zolang wij de lijdenden niets te bieden hebben zijn wij tevreden met elkanders aandacht in onze zoektocht naar werkende bijstand in schoonheid en troost, want wie anders kan ons beter helpen in onze zoektocht dan zij, onze medeverslaafden aan de vonk van het inzicht?

Want aan onze afhankelijkheid, daar lijden wij aan, jazeker, want de wijsheid is naast het meestal enorm beperkte resultaat van een goede gewoonte ook bij ontvangst van de kleinste glimp ervan bij het dichtertje meteen goed voor een levenslange verslaving.

Aan iets (dat niets is) waarvan je op elk moment voelt dat het sterker is dan jezelf, kàn je enkel maar verslaafd zijn. De vastberaden onderwerping van het ik aan het hogere werd vroeger niet op hoongelach onthaald, dat zulks nu gebeurt is wat mij betreft enkel een teken van onze noodlottige verslaving aan de hebzucht en de nijd.

Gelukkig, mits ewa common sense kunnen we deze positieve verslaving, het najagen van de inzicht schenkende gedachte, best binnen de perken van het leefbare houden, ten minste zolang het dichtertje van de hem omringende nijdigaards te toelating krijgt om zijn onderzoek verder te zetten.

Zoniet rest hem enkel de noodlottige afgang via de vervangverslaving want echt genezen doe je van verlangen naar het inzicht blijkbaar nooit.

We zien wel en que sera, sera.

rev. dv@CJI

Geef uw commentaar

Uw interpretatie van of commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze is erg welkom. Plaats die gewoon als ‘reactie’ onderaan deze post.
Bij validatie wordt uw inzending dan bij de eerstvolgende revisie van dit bestand onder dit kader toegevoegd.

Harusmuze uitspraken bij Hexagram 13 – 同人

• 002 – eensgezind klikt het tijdslot zich op slot
• 042 – aan de rand van het licht is er nooit rust
• 263 – ’t goede ervaren verbergt het kwade
• 273 – in het verderf erft het schrijven zichzelf
• 380 – elk voorschrift is een schuldbekentenis
• 393 – wijsheid geeft de macht aan de gewoonte
• 427 – het is een gemeenschap van onverschil
• 437 – word eerst niemand en dan pas de ander
• 482 – alle wegen komen terug naar hier

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: