Harusmuze #388

凡益之道 與時偕行

De HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakelprogramma, het Beginsel van een generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
De dagroutine ervan (20 min tot 1-2u praktijk’, 2-20 min leestijd) biedt de gebruiker ook een dagelijks hernieuwde kennismaking aan met de immens rijke denkwereld van de I Tjing

• Lees meer over het Harusmuzeprogramma
• Bekijk alle Harusmuzes
• Harusmuze Doc (oude versie)

388 – de stem van god hoeft niets te bevelen

hexagram 49 – 革 (gé), “Omwenteling, verandering”

GE (葛) – “Kuh” – verandering, revolutie – “kuh, een radicale verandering is nodig”

invoer

https://dirkvekemans.be/2018/08/16/harusmuze-60/

commentaar dv@YGL

In de Bewegingsleer van de NKdeE, mijn vooralsnog fictieve Gignomenologie, is ‘god’ een klasse zoals ‘ik’ een klasse is, en ‘het’ en alles wat wij denken als ding of concept.

De NKdeE gebruikt de term ‘klasse‘ als ontlening uit de informatica maar het verruimt het begrip ervan in haar visie op de taal als een natuurlijke ‘programmeertaal’, een degradatie van het animale brullen/kreunen/krijten.

Een klasse is een poort in de taal, een codering van een virtueel object dat voldoende stabiel is om te dienen in het ‘verwijzingsprogramma’, de Gignomenologie die ons poogt te ondersteunen in onze omgang met het sowieso onvatbare Gebeuren.

De Gignomenologie ontplooit zich binnen wat de NKdeE benoemt als het ‘Deiktisch Oponthoud’, dat is een soort zandbak waarin je zonder dat het veel kwaad kan allerlei opstellingen of configuraties kunt uittesten om te zien of die enig verklaringspotentieel hebben.
Een soort simulatie in de fictie van de ‘realiteit’. Vandaar ook het noodzakelijk fictieve karakter van mijn Bewegingsleer.

Nu, het Deiktisch Oponthoud valt veelal nagenoeg samen met het oude systeem van het Zijn, alleen zijn we ons nu van bewust dat al die existentie maar een fictie is, hetgeen sterk vereenvoudigend werkt zonder verlies van informatie. De Gignomenologie streeft er naar zichzelf overbodig te maken door net zoveel mogelijk van dat oude Zijn weg te saneren in een voortdurende de-ontologisering van de gebieden waar zij werkzaam is. dat kan uiteraard nooit lukken (de mens kan niet zonder fictie, zoals Hans Vaihinger het stelde), maar het creëert een gezonde spanning en dat is nou net de basis van de mentale gezondheid die zij ons te bieden heeft, via de diverse ‘sanerende’ routines die zij ons wil aanreiken.

Maar goed, waar waren we gebleven? ah ja, hier: klassen die voldoende verklaringspotentieel hebben worden behouden, de rest gaat de gulzige trechters van de garbage collection routine in.
Wat blijkt nu: wel de klasse ‘god’ , een derivaat/concentraat van diverse godsconcepten in verschillende culturen, blijkt een zeer solide klasse te zijn die nog steeds enorm veel verklaringspotentieel heeft.

Omdat ik als Kathedraal-Novice, ambiërende om na mijn dood de status van Kathedraal-Auteur te bereiken, de klasse vrij vaak gebruik, krijg ik soms wel ’s commentaar in de trant van ‘ja maar Vekemans u bent dus gelovig‘, of, van de weeromstuit vanuit het naïeve nihilisme in de blinde wetenschapsverering : ‘ja maar schelm ik dacht dat gij toch serieus bezig waart over serieuze dingen’.

Ik wil die polarisatie tussen elkaar bekampende ‘gelovigen’ en ‘niet-gelovigen’ net vermijden via mijn virtueel Gignomenologisch ezelsbruggetje, want als je die teksten dan goed leest, zie je wel vrij snel het verschil met de ‘klassieke’ geloofstaal.

Mijn ideologie, de de-ontologie van de Gignomenologie, is net gemaakt om het vervallen tot ideologie te vermijden opdat we het weinige dat ons nog binden kan, wat er nog wérkt in onze culturen kunnen behouden, dus ook om de religiositeit zoals die door honderden miljoenen mensen beleefd wordt respectvol te behandelen en het binnen ons denkkader tenminste een toekomst te geven. Mijn ideologie streeft er immers als transitie-tool naar om zichzelf overbodig te maken en ruimte te maken voor alles wat werken kan in de toekomst.

Vandaag bijvoorbeeld zegt de Harusmuze dat de stem van god ‘niets’ hoeft te bevelen. in ‘normaal’ taalgebruik met ‘God’ erin zou je eerder verwachten dat daar ‘niemand’ staat, daar de stem van God hoort te converseren met de mens als bevoorrechte, ‘verkoren’ ontvanger.

Maar in het Deiktisch Oponthoud is de klasse God een virtueel omnipotente super-intelligente Agens die zich uit pure Liefde om subroutines bekommert die volgens de joodse kabbala-traditie voldoende van Hem afgescheiden zijn, zodat er enige Zelfaanschouwing kan optreden. Denk aan de mens in zijn verhouding tot die Zelfaanschouwer dan als een soort complexe haspel zoals die op de markt zijn nu om vanuit de hoogte selfies te maken met uw daarop gemonteerde smartenfoon.

Zie je, eerder zo, dus… en weerom in lijn met het individuatieproces zoals Simondon dat beschreef. Maar de kern van de zaak hierin is dat de stelling op deze manier geformuleerd aanvaardbaar is voor elke religie, levensbeschouwing of ontkenning daarvan.

En wat de Harusmuze dan zegt vandaag is een soort hyper medium-is-the-message gitaar-rifje, iets in de trant van: het aanhoren van de stem van het goddelijke is genoeg, je hoeft niet te horen wat ”Hij’ zegt, als je het gehoord hebt is het al ‘uw gedacht’, en als je het denkt, dan ‘werkt’ het al.

” Ce doulc venin...”

rev. dv@CHR

Geef uw commentaar

Uw interpretatie van of commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze is erg welkom. Plaats die gewoon als ‘reactie’ onderaan deze post.
Bij validatie wordt uw inzending dan bij de eerstvolgende revisie van dit bestand onder dit kader toegevoegd.

Harusmuze uitspraken bij hexagram 49 – 革

• 129 – vogels vliegen niet, geen mens is humaan
• 134 – het meer spiegelt vuur, het meer en de ziel
• 241 – wat niet is kan ook niet worden: ’t gebeurt
• 388 – de stem van god hoeft niets te bevelen
• 428 – het vereenzelvigt zich met personen
• 477 – zonder tijd is er geen eeuwigheid