voor Halette Croyante.
Een toonbeeld is, door diepe smart en vrees
doorgroefd, van schoonheid uw gelaat!
Hoe luide klinkt niet, hoe van wanhoop hees
mijn zucht als ik uw aanblik weer verlaat!
Zo fier en zacht het schone in uw volle droefte straalt,
zo klaar dat uw verschijnen ‘t schone uit mijn diepten haalt!
Zo vrolijk nog en vrij de vreugde in uw harenweelde leeft,
zo helder ‘t licht van waarheid van uw voorhoofd zweeft!
Uw lippen spreken liefde voluit nog in warmte uit
al wil uw tong de kou benoemen van ‘t uiteindelijk besluit.
Ik zie uw bleke vingers ‘s nachts door weelde waren,
ik wil uw tere vleugels ‘t sidderen van angst besparen
en spreid dit lappendeken teder over ‘t ergste lijden uit.
Ik zwijg en zie dat enkel gij de schoonheid kunt bewaren.
