laconiek

Leef je dagje, zweveteefje,
want ik kleef je lieve lijfje aan
als aarde ’s nachts aan lucht.

Drink je wijntje, fuivetrijntje
want ik zwelg je klanken tot het barst
en knarst van stille pijn.

Lik je ijsje, snoepedoosje,
want ik kauw je zinnen tot het bloedt
uit bleke blaadjes roos.

Lach je lachje, linkepinkje,
want ik maak je sprookjes groot en hol
vol droeve gorgeling.

Moraal :
Strijk je kopje, zwavelstokje,
want ik ben vuur waar jij wil branden
en water waar je zwemt.

inputtekst (uit ‘101 Eigentijdse Aanroepingen van de Muze’)