uit de Poëtische Schetsen van William Blake
Gij engel van de avond met de schone haren,
Nu wijl de zon zich op de bergen zet, ontvlam
Uw held’re liefdestoorts; uw stralenkroon
zet op, en lach ons toe op ’t avondbed!
Lach onze liefde toe, en wijl gij des hemels
Blauwe gordijnen trekt, strooi uw zilverdauw
Op elke bloem die nu haar zachte ogen sluit
Ter tijdige slaap. Leg uw westervleugel te slapen
Op het meer; spreek stilte met uw glimmerogen,
En was met zilver de schemer. Dra, weldra
Zult gij heen gaan; dan raast de wolf weer weids
En gluurt de leeuw door ’t dunne woud.
De vachten onzer kudden bedekken zich
met heil’ge dauw; bescherm hen met uw invloed.
vert. dv
TO THE EVENING STAR
Thou fair-haired angel of the evening,
Now, whilst the sun rests on the mountains, light
Thy bright torch of love; thy radiant crown
Put on, and smile upon our evening bed!
Smile on our loves, and while thou drawest the
Blue curtains of the sky, scatter thy silver dew
On every flower that shuts its sweet eyes
In timely sleep. Let thy west wing sleep on
The lake; speak silence with thy glimmering eyes,
And wash the dusk with silver. Soon, full soon,
Dost thou withdraw; then the wolf rages wide,
And the lion glares through the dun forest.
The fleeces of our flocks are covered with
Thy sacred dew; protect with them with thine influence.
https://en.wikipedia.org/wiki/Poetical_Sketches
- lees meer van William Blake op deze site
- uit de ‘Poetische Schetsen’
- alle Blake-vertalingen en -bewerkingen in één Word-document: BLAKE.docx
