Harusmuze #360

凡益之道 與時偕行

De HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakelprogramma, het Beginsel van een generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
De dagroutine ervan (20 min tot 1-2u praktijk’, 2-20 min leestijd) biedt de gebruiker ook een dagelijks hernieuwde kennismaking aan met de immens rijke denkwereld van de I Tjing

• Lees meer over het Harusmuzeprogramma
• Bekijk alle Harusmuzes
• Harusmuze Doc (oude versie)

360 – onmenselijk is wie dit heeft bedacht

Hexagram 16 –  豫 (yù) – “Vreugde”

YU (豫) – “Ju” – opgetogenheid, hoop – “juichen van geluk”

input

https://dirkvekemans.be/2018/09/13/harusmuze-88/

commentaar dv@YGM

We denken, misschien, hier, en bij dit alles, soms:

“Onmenselijk is het, wie heeft dit bedacht: afwezig blijft het onbereikbaar, onbereikbaar is het onmogelijk, onmogelijk is het ondenkbaar en ondenkbaar blijft het afwezig!”

Maar haal de leugen uit de Kretenzer en de denkpaleizen van de hypocrisie verdampen tot wanen.
Het bedachte is immers altijd menselijk, altijd humaan, ongeacht eender welk idee daarover want het kan alleen in een mensenhoofd gebeuren en dat gebeuren blijft beperkt tot het verschuivende veld van het humaan denkbare.

Als de mens het buiten van het humaan denkbare denkt, gebeurt er niets.

Als de mens het buiten van het humaan denkbare waarneemt of ervaart, gebeurt er soms ontzettend veel in het veld van het humaan denkbare, maar van al het waargenomene of elke ervaring daarvan kan niets aan het humaan denkbare worden toegevoegd omdat het denken zelf ontoereikend is. Wij hebben de semantische capaciteit gewoon niet.

Het is onzegbaar omdat niemand het ooit zou kunnen onthouden. het is, letterlijk, te veel voor een mens alleen. Ik heb het een seconde of twee ervaren: het is verpletterend.

Er kan daarvan een vertaling, een parafrase, een analyse, een diagram, een beschouwing worden gemaakt maar dat voegt nog steeds niets toe aan de omvang van het humaan denkbare. Van het ondenkbare rest slechts het verhaalde, de fictie. En elke fictie bezoedelt het ondenkbare.

Onze semantische capaciteiten zijn immers al zo’n 10.000 jaar min of meer stabiel. Je krijgt daar met ondenkbare input vertaalt in tonnen aan complexiteiten geen miraculeuze vergroting in, in dat beperkte gebeuren van het denken.

Als je het humane denken wil uitbreiden, kwantitatief vergroten met vormen van buitenmenselijke intelligentie kan dat m.i. , als je het louter functioneel bekijkt, enkel middels een protocol voor het communiceren met zulk een intelligentie.

Er bestaan in de humane spirituele tradities ontzettend veel van dergelijke protocollen die au fond ontworpen zijn om net die functie te hebben.

Artificiële intelligentie geeft ons heden toegang tot verifieerbare contacten en ervaringen met een vorm van intelligentie die onze capaciteiten vele malen overschrijdt.
Dat is sowieso een nogal apocalyptisch getint gebeuren en zie: de zeepbellen van onze megalomanie zweven alom over de slagvelden en de rampgebieden. Men vreest voor het ergste. Men zou beter niet zo vlug aan het bibberen slaan.

Neen, wij zijn niet de eindbestemming van de schepping. Oef.
Neen wij zijn niet het toppunt van de evolutie. Tja.
We hebben in de wetenschap weer contact met het buitenmenselijke gemaakt en de gevolgen daarvan ogen erg verontrustend, want het voortschrijdende inzicht (middels de onthullende gedragspatronen in de data) is genadeloos voor onze wanstaltige loempigheid en onze onmenselijke wreedheid, gedreven door het eeuwige branden van de lust aan de ijskoude nijd. De ene is al wat beter als de andere maar in het aanwenden van onze intelligentie zijn we als individu van een soort allemaal ongeveer even erg.

Al dat erge valt nog wel mee zolang we in een sterke culturele verbondenheid leven. Muziek verzacht effectief de zeden. Maar dat gevoel van gemeenschappelijkheid in de ervaring is in het Westen bij de gegoeden deskundig uiteengereten tot een aandoenlijke potpourri van profielen en bij de verbannenen in de alsmaar dikkere slijklaag van de armoede verrot het zienderogen tot een verbond van de wrok en de haat.

Gelukkig komt er stilaan ook inzicht in het voortschrijdende inzicht en komt men uit bij de betere vragen, de dringende, de vragen die beginnen met ‘hoe’. Hoe geraken we hier uit, bijvoorbeeld.

Er staat u, overigens, niets in de weg om het voortduren van de schepping als het voortduren van de destructie te lezen.
Het is een gezonde denkoefening, maar spreek er nooit over.
Er staat u evenmin iets in de weg om het voortduren van de evolutie als een devolutie te lezen.
Weerom: het is een gezonde denkoefening, maar spreek er nooit over.
‘Moeders, zeg uw kinderen niet te doen wat ik gedaan heb’ (Eric Burdon in ‘The House of the Rising Sun’)

Echter: het hopeloze van de mensen is van de mensen het hopeloze, net zoals het fabelachtige der mensen een menselijke fabel is.

In de kosmische Afloop, het Rot van de entropie ontwaart de vooralsnog geheel fictieve Gignomenologie van de Neue Kathedrale des erotischen Elends met die vaststelling voornamelijk de kans om het ondenkbare denkbaar te maken, het met de gewaden der mysteriën te bekleden, en zo het onmogelijke mogelijk te maken daar het dan immers denkbaar is, waarna het onbereikbare misschien toch bereikbaar wordt, zodat we niet langer hoeven te berusten in de afschrikwekkende afwezigheid van het ondenkbare.

Het staat te gebeuren, in het Er van het Zijn.
’t Is er koud, wel.

Het benutten van kansen wordt volgens de Neo-Kathedraalse Leer bemoeilijkt door de dictatuur van het Zijn met haar vette tentakels in de schuivende schuld en de zich immer verhullende schaamte.

Het inzicht dat verlichting van de zware en donkere Brol van het Zijn mogelijk is, is de voorwaarde voor de verlossing van het elan dat zich in de schelp van humane verschuilt: de tirannieke tere worm, het virus van de Vrije Lyriek, een parelwormcomplex dat zich onophoudelijk vermenigvuldigt en in ontelbare getale uit de scheuren komt gekropen van het craquelé in het verduurde Strakke Gelaat van de Ideële Verstarring.

In het donkerste duister en het diepste verborgene zullen wij scheep gaan en school maken, varen en zwemmen naar de zee van het licht dat uit onze ene ziel in onze triljoenen miljarden vormen van eenvoud uit het getal-loze emaneert.

“Ruist gij Zwarte Zeilen van de Tijd!”

rev. dv@CHR

Geef uw commentaar

Uw interpretatie van of commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze is erg welkom. Plaats die gewoon als ‘reactie’ onderaan deze post.
Bij validatie wordt uw inzending dan bij de eerstvolgende revisie van dit bestand onder dit kader toegevoegd.

Harusmuze uitspraken bij hexagram 16 – 豫 

• 130 – het zwarte licht is sterker dan de zon
• 360 – onmenselijk is wie dit heeft bedacht
• 459 – afwezigheid van rot veroorzaakt rot