凡益之道 與時偕行
De HARUSMUZE is een eigentijds interactief orakelprogramma, het Beginsel van een generatief schrijfprogramma gebaseerd op het Boek der Veranderingen, de I Tjing.
De dagroutine ervan (20 min tot 1-2u praktijk’, 2-20 min leestijd) biedt de gebruiker ook een dagelijks hernieuwde kennismaking aan met de immens rijke denkwereld van de I Tjing
- Lees meer over het Harusmuzeprogramma
- Bekijk alle Harusmuzes
- Harusmuze Doc (oude versie)
hexagram 54 – 歸妹 (guī mèi) – “Het Huwende Meisje”
Geheugensteun: “Kwei Mee mé a”
333 – de afwijking heeft niets aan de regel
input
https://dirkvekemans.be/2018/10/10/harusmuze-115/
commentaar dv@YEQ
Om de objectiviteit van de waarneming te redden ressorteert men, zo merken wij, nogal wel ’s tot de algehele dehumanisering van het perspectief, de rol, de positie, eender welke kwaliteit van de ‘waarnemer’.
Een ‘waarnemer’ kan dan een potlood zijn ten opzichte waarvan de hand van de spreker beweegt [neemt een Rovelli pose aan; het afwezige publiek slaakt een diepe zucht] maar
In die opstelling is men dan nooit erg consequent want voor een potlood mag de spreker nog uren blijven kwebbelen over ‘snelheid’ en ‘lijnen’ en wat-al-niet.
Welke betekenis heeft dan nog, voor dat potlood dus, of anderszins voor u en mij, de vaststelling dat ‘iets’ zich enkel in bepaalde spectra ‘gedraagt’ als een ‘kwantumoppervlak’ ?
Wanneer de definitie van zulk een kwantumoppervlak een vergelijking blijkt te zijn die opgebouwd is uit ons begrip van 1 tot de X-macht waar bij X staat voor de grenswaarde die bepaald wanneer de relatief stijgende massa van het kleiner wordende deeltje (dat we hypothetisch opdelen zolang de cijfers het toelaten) niet meer toelaat dat er nog licht ontsnapt aan het hypothetische deeltje?
Is het potlood nog mee?
Het is ‘discrete‘ (korrelig), zegt men, dat deeltje, maar korrelig voor wie? En zijn die hypothetische deeltjes daadwerkelijk ‘bouwstenen’? Is er een tijdsverloop nodig die dergelijke deeltjes doet ‘samenkomen’ tot hun huidige staat? Is die tijdsduur groter of kleiner dan 14 miljard jaar? En t.o.v. welke ‘waarnemer’?
Op een bepaald punt zal men toch het Zijn van de Dingen moeten opgeven. Of doet men dat al en zegt men het niet? Laat men ons plonzen als kindjes met de vlakke hand in het badje?
Ach, ik ken haast niks van fysica. maar is het dan enkel daar belangrijk en evident en vooral niet langer als er in de ‘echte’ wereld mensen sterven omdat andere mensen hun Dingen willen Hebben omdat zij zelf zo belangrijk ‘Zijn’? Stopt de waarheid van de wetenschapper net als ieders waarheid aan de drempel van het eigen huis? Wordt het denken daar net iets te lastig?
’t Zal aan mij liggen, ongetwijfeld.
Of aan mijn Harusmuzeke.
Ze wil trouwen vandaag, blijkbaar.
wat is dat, overigens, ’trouwen’, voor een imaginair orakel?
Geef uw commentaar
Uw interpretatie van of commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze is erg welkom. Plaats die gewoon als ‘reactie’ onderaan deze post.
Bij validatie wordt uw inzending dan bij de eerstvolgende revisie van dit bestand onder dit kader toegevoegd.
Harusmuze uitspraken bij Hexagram 54 – 歸 妹
- 333 – de afwijking heeft niets aan de regel
- 392 – waanzin is de waanzin van de rede
- 406 – elk veld is gehavend, elk anker telt
de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.
steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP:
~
copyright ‘ViLT //dagwerk van dirk vekemans’:
CC0 1.0 Universal (CC0 1.0) Public Domain Dedication
contact: dirkvekemans@yahoo.com
VOLG dirkvekemans.be
Vul je mailadres hieronder in en je krijgt elke dag het werk zo in je mailbox, gratis. jouw mailadres wordt verder niet gedeeld, gebruikt of anderszins bekend gemaakt. Met opzeglink in elke mail.