Een speld van git bij parels kornalijn,granaat en amber, en donker diep klaartheur hals uit met van geuren een gordijnen krult een lok die wit gefonkel gaarten Het dat als een god op aard bedaardhaar zich voor zich ontdoen ziet van heur praalen uit de zijden stappen haar verhaal:de ster die in zijn woorden branden […]
Is zij het daar die Het ziet, haar blankevuur van huid verhoogd met manestralen? Zijn het in die wilde baren daar haar rankehals, haar ogen die het licht doen dralenvoor het in de nacht verdwijnt? Bepalende grond en ‘t kleed de tekening van ‘t lijf? Is haar te zoeken deel van haar verblijf? Maakt haar te zien […]
van pannenkoeken maak je nooit nog kip
1. mijn zwakte was de woede:ik noemde woede dan maar wee.het werd mij zwaar te moede:mijn noemen werd een zee. 2. de weemoed doet vermoedendat moed de wereld openbaart,maar algen willen woedenwaar de zee haar moed vergaart.
vrijheid vernietigt het vrije gevoel
LAIS waarvan Het het gemis bezit,en duizenden varianten duisternis:’t perverse schrijn waar niets het niets aanbid,verloop van tijd, vrij van gebeurtenis,paleis waarin de ruimte leegte is. Het is die leegte die zichzelf herkent,herhaalde spiegel van het mankement. ’t Gedaver dreunt hier vers na vers voorbij:een rotten van absentie dat nooit went.Kom, lezer, doe er nog […]
Christine de Pisan – 2 rondelen VI En esperant de mieulx avoir,Me fault le temps dissimuler,Combien que voye reculerToutes choses a mon vouloir. Pour tant s’il me fault vestir noirEt simplement moy affuler,En esperant de mieulx avoir, Se Fortune me fait douloirIl me convient endurer,Et selon le temps moy riulerEt en bon gré tout recevoir,En […]
het schone geheim wil onthuld worden
de muze is een tijdloos monster dat knaagt en kauwt op dichterslijf, een lijfeigen hunkerendat werktuig is, en ook het deeg daarvan, datmurw gekneed zwartgeblakerd al in de oven rolt.nooit leefde er ergens een zanger zonder deze haast. ach, en uw breinaaldblik doorpriemt het klotsrijm enkel in uw eigen weke brein. u rijgt onze verzen […]
elke gebeurtenis ontkent zichzelf
XXIII Het was. Zeven dagen, zeven nachtenzwierf het door de woestenij en zocht Hetzich een lijf om, haar lijfeigen, te wachtentot ook dat weer stierf: wat vergezocht Hetviel als zand op zand, tot stof vervlocht Het,dacht doem. Denkt. Is. Maar zo in zich gekeerddat niemand nog begrijpt wat Het beweert.Het schrijven was geheim waarmee Het […]
ziek geheugen sterft aan herinnering
jij. recursief eist nu het toeval dat jouw harenmijn schouder uitstrepen tot op het wittebot en ook mijn voze tongval spalk jij metbuitenhistorisch gebulder. heethoofden, zij worden met halen van hun rilromp en krijsen gescheiden en hun leed wordt deel van mijnpink. hou die knipschaar in spreidstand, jij. elkmoment is een momentopname met suisende migs […]
288 – een ezel denkt al balkende hexagram 63 – 既濟 – JI JI – ‘al gedaan’ Lees over het Harusmuzeprogramma Bekijk alle Harusmuzes input: https://dirkvekemans.be/2018/11/25/harusmuze-160/ commentaar: het is niet geheel ten onrechte dat wij het balken van de ezel (Spaans: ‘burro’, meer boreaal Frans: ‘baudet’) vergelijken met ons ‘spreken’. het dier legt dan wel geenszins een […]
inhoud heeft het kleefkruid amper,impact evenwel meteen:naakt de woordnaad ligt ter vingertop. categorisch lost het op in ruitjesprittstick en sauzen bolognaise,maar toch: geheel gespletenheid is het,gelijkenis en onderscheid,concordant en discordantuit één het vele, het veleook weerom het ene in. (de bloemetjesop de groene ballenzijn klein en wit). inputtekst (2017)
vrije wil is valse bescheidenheid
jouw gelaat ontvalt mij in slierten, zinktin het vormeloze. echo’s verwijderenzich, beelden tot schemer vervagen. wat jij was, is nog een waas van licht. ik durf mijn ogen niet te sluiten. er is koude die nietwijken wil. kale takken tikken op het raam.de frigo slaat aan, er is een nare ondertoon.de honden huilen, zij ruiken al mijn bloed. het zwijgen spreekt nu […]