het punt dat ik bij kaarslicht toen
in jouw gedachten las, was eerder
lijn misschien, waarin jij het zien
bewonderend ging spiegelen.
de pixels licht van toen stralen nu
doorheen volslagen duisternis,
het zwarte gat waarin verdween: jij,
de hond die snurkte, en, gebroken glas,
de tere bel van liefde om ons heen.
inputtekst (1992)
