316 – kon de pil haar bijsluiter lezen, zij
Maand: april 2019
Categorieën
nachtwake
roerloos lag ik daar, stof en as, wachtend op een wereldwende. waarheid kende ik als niemand,waarheid was de recht aanbeden zondie zwart mijn ogen sloeg en mijen al het zand tot spiegel branddewaarvan ik alleen het beeld verdroeg. episch, stichtend, monumentaalvoor niemand kraakte mijn zangbij het kermende kerkklavierdat vissersgeesten wekte: liedvol zon en zee en […]
god is heden helaas onbetaalbaar
4. véte como te vas, no dejes floja… (Gongora) o stroom, die stroomt zoals jij stroomt:veel bekijks beklijft jouw stromen niet.maar noem ik daar die steen mijn goddan zie ik ook mijzelf in steen en droomdat zij daar eeuwig in mij staat in steen,dan is de steen ook steen zoals jij stroomt,mijn god, die stroomt […]
X Puis qu’ Amours le te consent,Par qui as empris l’emprise,Amis, dont tu m’as surprise,Mon cuer aussi s’i assent. Mon vouloir du tout descentA toy amer sanz faintise,Puis qu’ Amours le te consent. Si n’a il pas un en centDont Amours m’eust ainsi prise;Mais quant c’est par ta maistriseNe te doy estre nuisant,Puis qu’ Amours […]
de ogen weerspiegelen slechts het vuur
Categorieën
4 Barokspiegels (3/4)
3. Stand still, you floods, do not deface (Carew) ’t streefdoel stilte streept de mond kaduukhij zweet en rilt zich nog de tanden stuk.kijklust donkert ’t plexiglas inktzwartniemand ziet haar woeker in zijn hart.maak voor deze lafaard vlug een grafniemand weet iets van zijn liefde af. ’t streefdoel stilte streept de mond kaduuken hij jaagt […]
ontdoe het denken eerst van het denken
2. Au milieu de ce bois un liquide cristal (Habert de Cérisy) verknoopt in de keelkribbestokt bij nacht de adem. kurk.de ratel wil mij achterlaten in de droom waarin mijn buikzweeft en ‘t wateroppervlak zodra versplintert. de tijd jeukt er van etterende stilstand. ‘ik krab er blauwe ruimte uit’. woorden glijden glippen wegvan mij, het […]
het verandert maar het verandert niets
Categorieën
4 Barokspiegels (1/4)
Specchio fallace, ingrato (Marino) Taalknoet, dwangvers, tresvan larie die zichzelf benijdt.Rooster dat het zonlicht splijt,mijn adem hort en korrels perst : letteretter in mijn wonden; bedrieglijke spiegel, lieflijkeschijn van schone waan, lege lijst met bladgoud belegd,niets dat aast op eeuwigheid:zwijg tot ik zie wat je zegt. inputtekst (1992):
Categorieën
Harusmuze #311
moedig gebeurend moeten wij leven
zie: witte wolken.sta op en melk de woorden:hemelsblauwe zon. inputtekst (1992):
wijze keizers schaden tempel en troon
Categorieën
VNFM2: veroesteren
verworpen neologismen voor het ‘Fin de Millenium’ het vel dat het tere omspant verhardt:de spanning kalkt in lagen uit. onder maskers op maskerende maskerswordt het vergeten gelaat een week en rozig vlaken in de dichtvallende tunnels de zintuigen doven.het gelaat is gelaten, het profiel profileert. de lichamen parelen uit, pureren zichhet been uit het lijf. […]
de dingen dwingen de mensen te liegen
Categorieën
VNFM1: seculantie
verworpen neologismen voor het ‘Fin de Millenium’ seculantie kruipen op ’t strak gespannen spekvel in de uitgebrande bedding met hethagedissenzwart, het distelgroen waarrood steekstof en schuurstenen oude wonden openrijten, waar klauwen tasten in flarden opbloei van vleesrot, waarfeestelijk blauw gierkeelt de aasschreeuw :de laatste mens die zich het eerste woord herinnert en het brullen van […]
Categorieën
Harusmuze #308
308 – de grond van de oorlog is de groeiende onvrede van de akkers met het ongebruikte ongeduld Lees over het Harusmuzeprogramma Bekijk alle Harusmuzes Harusmuze Doc input https://dirkvekemans.be/2018/11/04/harusmuze-140/ commentaar: de mens is als individu zelf al een uiterst complex systeem, maar als je dat afzondert van het geheel van haar interacties met de omgeving kan je het […]
Categorieën
alp
het staat van steen in mij en ’s nachtsstoot het door het vlees tot in het bot.het marmert mij de ogen en in het rotvan mijn gebit het stort de kiezel pijn. het droogt mijn keel, het striemt mijn tong.het vraagt de lippen in de spiegel of ik hetpersen zie. het slurpt mij uit tot […]
afschuw is vloed in de vloed van afschuw
Categorieën
LAIS XXIX
Zwart glanst in azuur op wit verdwijnenwat van begin tot eind in eigen gitgeborgen blijft: spel van klare lijnendat betekent wat het zelf beschrijft: ditis wit gelezen zwart dat in haar zit. Gracieus wordt zij godin van schoonheiddie gaat leven als Het geloof belijdtgewoon door het bewegen te bekijkendat elk moment zijn ziel met haar verblijdt:als […]
Categorieën
de ellendelingen
vrij naar Kamiel Choi en Harmen Verbrugge, PleePoeten Aan de rand bulkt het naamloze: de melaatsenschieten er op met de vaart van het rot in beton.Zij geuren en blaken als drogende drek in de zontussen gevels die klagen en kermen weerkaatsen. Kijk, daar heb je Choi die zomaar langs komt lopen.Hij heeft in zijn tas […]
Categorieën
Harusmuze #306
de rede holt haar eigen waanzin na
Categorieën
praten is het woord
Praten is het woord ophangen.Toegesproken stopt de sneltrein niet. Menbespreekt waar je was. Schrijvend hang je traag te snakkennaar de halte van de eigenwaan. Jeleest jouw naam verkeerd. Ik ben immers al verdwenenin het spoorwegnet. De aankomsturendaar zijn niet voor mij. Dichten doet ons ’t woord verhangenvan de plaats waar niets al hing naar daar […]
305 – zodra het weefsel rot tot fabricaat, wordt liefde mantel voor de haat hexagram 57 – 巽 – XUN – ‘wind’ Lees over het Harusmuzeprogramma Bekijk alle Harusmuzes Harusmuze Doc input https://dirkvekemans.be/2018/11/08/harusmuze-143/ scève Mon ame en Terre (un temps fut) esprouvaDes plus haultz Cieulx celle beatitude,Que l’oeil heureux en ta face trouva,Quand il me mit au joug […]
Categorieën
LAIS XXVIII
Het eiland slinkt en zinkt: de vloed komt op,grijze meeuwen plonzen dood en de zeeis zomp en slop, de stank vult de kopmet alg en rot, een menigte zingt meemet meeuwen krijsend eigen stervenswee.Riolen gapen, geheel en al bevrijdvan lust en energie en wijd en zijdde stilte staat gebenedijd tot zijverschijnt en wonderlijk haar hand […]
de mens is een labiele constante
Categorieën
de dichter des zomers
Kleur is hem in de kleren gekropen dit hoogseizoen dat dons op zijn verzen doet en danig zijn oren tuiten met toeters en trommen. Bloemen te waaien staan op zijn hemd dat longen omvat met een vuurzee van aardlucht en gele geuren van haren en rode en lachjes die krullen. Zwart met gaten zo diep […]
minachting troont als god op eigen rot
Categorieën
eentje van het huis
“Hij had alles verteld. De andere, die ouder was, hadden we maar meteen afgeknald, die zou toch niks lossen. Die zijn kop hing te bloeden op zijn schouder, dat maakt indruk, dan nijpt ge ze al, hoor.” Den Bère vertelt over zijn legioen-jaren. Hij is vandaag vader geworden, komt het vieren aan mijn toog. “Na […]
mij bereikt een beelddat naar mij reikende is:gebrek aan handen. mij bereikt een lichtdat stralen licht aan mijvergeefs wil geven. mij bereikt een beeldvan mij dat reikende is:dood en duisternis. .
een abstractie abstraheert abstracties
Categorieën
uit de maat
voor en over c.v. Drie planten zonder bloemin licht en donker groenvariëren op een tune van Monk.Mijn vingers doen de honk. Doemdadoemdadoemdadoemda doe jij.Dat past daar hoegenaamd niet bij!Ik denk dat ik dit schrijven beter laat:’t is geen dadoem en de doemda is uit de maat. inputtekst (1992): Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma […]
in ’t gevolg verschijnt de eenvoud van het rot
Categorieën
de poëet
grappig is te zien hoe snelhij weer in god gelooft,als je hem een eigen stijlen stevig rijm belooft. inputtekst (1992) :
overgave vereist een weigering
Categorieën
LAIS XXVII
Alleen een hond kan schrijven dat ‘het schrijft’en zich verbeelden dat het een schrijven is,maar zelfs een vlugge schets daarvan verschrijftzichzelf tot wie de echte schrijver is:in wiens verbeelding nog schrijft ‘Het’ LAIS?Ben ik het niet die zich genomen weeten Het bedrogen drager van mijn leed?Blijft zij dan niet voor eeuwig buiten schotterwijl ik Het […]
koste wat kost, vermijd vrije keuze!
Categorieën
langdurig gerenderde liefde
het punt dat ik bij kaarslicht toenin jouw gedachten las, was eerderlijn misschien, waarin jij het zienbewonderend ging spiegelen. de pixels licht van toen stralen nudoorheen volslagen duisternis,het zwarte gat waarin verdween: jij, de hond die snurkte, en, gebroken glas, de tere bel van liefde om ons heen. inputtekst (1992) Over het ‘Gedicht van de […]
onmogelijk? ’t woord maakt het mogelijk
Categorieën
rigorisme
In vreze om larvendie minzaam ebbenhouttot zwartste nacht vermalen, wanhopig om regendie de witte twijfelvoor de vraag van antwoord dient, en rillend om warmtedie het geroofde eigaaf de grauwste bek uitstoot, kokhalzend het leven aanbeden als de doodvoor jouw aalgladdedageraadswoorden. invoertekst (1993):
Categorieën
’t schrijverschap
voor (en door) kamiel choi de laptop warmt op mijn schootik open het veld: zwaai met dadenzoals wij vroeger zwaarbewapendgoden schiepen. buiten raapt een oude vrouw kartonen stapelt het geduldig op een karheur haar is grijze suikerspinzo staat zij daar. cho: ik zie een heilige, verdomd;en: die k is kanker in mijn naam!maar och, hun […]
schrijven betekent, tekenen beschrijft
Categorieën
dichter 1992 – 2019
dichter 1992 het regent gestaag.de hond slaapt aan mijn voeten.ik lees wat ik schreef. dichter 2019 het regent gestaag.de honden zijn gestorven.ik lees wat het schreef. inputtekst (1992):
wie de ontgoocheling vreest, beleeft ze
Categorieën
het weigerde
“In ’t dakraam toen getekend stond: de maan,zijn lach in ’t glas, die schoorsteen daar die vingin’t zwart geschreven klanken van haar naamdie daar voor even in de tijd gelijk geweven hing. Bemerk ook het ontbreken van kleur enin zijn dromen louter droefenis die nacht,en hoe dan ’s morgens de zonneprachtin Het haar licht verspreidt […]
Categorieën
rondeau #2
voor Christine de Pisan van al die dode dichters hier bij mijdie spreken in en door mij heen van al die groten heeft niet een een troostend woord voor mij. in hun boeken, in hun woordenbrijvond ik niets dat mij jou waardig scheenvan al die dode dichters hier bij mij. geen woord van hen klinkt […]
de abstractie abstraheert een fictie
Categorieën
B26
In laaiend vuur verworpenneemt het droge blad van lucht,vuur en aarde alle kleurenin zich op en zweeft. Het krult en weegt zich al krullende af. Een roos vergeelt tot tere lijntjeswaarin nog herfstzon trilt. Wit gebald wil een strakke handals van zijde het voelenvan de hand nog raken: van wieg tot grafwacht de mens vergeefs […]
wie het zijn pakt kapt gaten in het pact