196 – je ademt in, je adem uit: waar ben jij? input:
Maand: december 2018
een hoopje nog en het is een mootje meer en het is een enkele tel en het is de daken dragen de regen die de daken dragen de mannen dragen het lichaam dat de mannen dragen de bomen dragen de takken die de bomen dragen de violen kermen de violenhet einde stuitert op het einde […]
het is donker geworden.je staat er al uren, in de sneeuw, veel te dun gekleed. verkleumd moet je zijn, maar je geeft geen krimp.je wacht. en wacht. je wacht op mij. maar als ik kom, verbaast het je niet. verheugt het je niet.ik zie dat je merkt dat ik er ben, eindelijk, maar dat verandert […]
195 – vogels verbranden niet hun eigen nest input:
meditatieve lyriek
flou vlam flux / voie voail vuil / cupid stupid void / weg wiggle wacht / node nimmer spoiled / ader daver maar / amper ramper stroom / morsen strompel trom / whisper simpel duit / eik wijk lijk / make tale brake / hinder single truut / neus zeus meuse / zimmer zwachtel zoon […]
194 – een druppel dauw in het gras input:
56
vernedering verslaving verdaging verdomdvertraging bewering uiteindelijk vergissingschattig verdragen inschatten nihilstroop strop string genoegdoening hik slijm slik kikkerdril strompel dompel toeval goalvernieling betrachting heikel slotlavendel verkavel bestemming paard milieu verslagenheid geaardheid kenmerkstreep sneep lijn achterliggend diepzee kwalkleuren inktvlokken ijs driest drom bekampster scherpboomstructuur tafelwand kist zweer aftands benadering verzwijgen beheer inputtekst (2010) Over het ‘Gedicht van […]
193 – een bloem verbergt de kracht van haar intentie input:
hoornzang
Anima sciocca, tienti col corno, e con quel ti disfoga quand’ira o altra passion ti tocca! Dante – Divina Commedia – Inferno, Canto XXXI vv 70-72 Amylnitriet pompt wat ritmiekin de aderrompslomp: dwang,buislicht op water (op/af). Maanzingende panoptimysticiklemmen en claimen je stampvoet.Onder haarzachte dekbedparaplu’sde peripateken verlipzieken je huid. Oogvol de stompe bloedloemenstuitwallen het wak in […]
192 – stilte is het geluid dat stemmen toelaat te zingen input:
tumult (4/4)
4. De zaal is wereldwijdhet zinledige van een zichvan zichzelf bevrijdende herinnering waarin bv. de vallende rijen toeschouwersbij nader inzien geen toeschouwerblijken te zijn, maar telkens twee spelers, een koppel dat vurig in het donker danst naasthet koppel dat danst tot het komt,danst tot het komt, het komt, heter is: kalashnikov,kalashnikov,kalashnikov. inputtekst (2010) Over het […]
voor k.j. jij rein dier, hertin de schriklichtcirkelvan mijn duisternis, jesteenpoot plomp op asfalt; lenig nog levend gevangenje ontsnapte aan de klem enhet vuur van de jagersmaar niet aan de laaiende pitvan je zelf: de oudste schrikbarende kracht van de prooidie diep in rode wolvenogenzich spiegelt en ziet wie het is; je rent in het […]
191 – doe eerst wat je moet doen om het niet langer nodig te hebben dat je moet doen wat je eerst zou moeten doen input:
tumult (3/4)
3. De jongen lacht, de ogenrusten in zijn lachen en het liedis zacht. De meiden kliederenmet losse kronkels een verhaaldwars doorheen de doodslijnin het leven. Zij zien, zij zien wat het niet ziet: het lijfdat flakkert in de strakke loop van de ontkenning, zijn ‘wij’ dat er geen is. inputtekst (2010) Over het ‘Gedicht van […]
190 – schrap nu van de controle ook het hebben input:
tumult (2/4)
Er is geen er. Niets wil dit denken als een daad. Het gebeuren schrapt het schrijven ook en gebeurt, hetspreekt, maar het ontgaat. Verschrikkelijke schoonheidstaat er in het razen van verandering geschreven, hier. Stond. Daar had je het, waar iets haar krasherhaalt. Onafwendbaar schraptdit antwoord hetuit zinnen ‘wiehoudt er nog van mij?’. Wat er zou […]
189 – de aard van de a schuilt in haar aanvang input:
tumult (1/4)
1. Er welt nutoch een traan, de vaart lijkt uit het vegen weg. Haar ziel verpatst haar ziel aan objectieven: prikjesop de markten van plezier. Ze hult zich lachend in Kasjmir. Een huilebalk op naaldhakken, blindte stampvoeten staat in het hooi, het rubberin aanslag. Stond. Daar. Die bibberkont. Alleen de koude op haar tongwas niet […]
Eens, in de ochtend van de a,wil ik haar avond kunnen rakenen in gedachten ook haar nacht: de a is waar een lage maanaarzelt boven de akkoordenschoonheid en geborrel van riolen. o en de i wou ik graag in u ontloken zientot jou zodat wij dansen kunnen,blij met ons getij in het gelijke. Of laat, […]
188 – de aard van het gebeuren gebeurt input:
vacuüm
De wereld is de wereld is de wereld niet,want deze leegte kent de wereld niet, zoledig is hij niet. Zij vlamt, zij dooft, haar sterdoorschiet het zwart met knipperflits: snijwerk, bot door hals en polsen. De lachversplintert in gefonkel glas en ijs. Het wijzenis nagels koude die zij door de ogen drijft.Het wil breken, dit […]
187 – dansen is ophouden waar je begint input:
1 Mijn handen hangen winden aan –flatus vocis – die ik zelf ontken, wildie klanken graait en zinnen kraaitin de mist rond het bevrorene. Je hebt een duisternis gezaaidwaarvan men zegt dat duivels erhun woonst betrekken. Ikea geel.Het wit verbergt er kromming, zet de pleinen uit in rechte lijnen.Reinheid van gedachte is dangedane optelsom. Ettelijke topjeslaat […]
186 – met open mond aanschouwt het schone het schone: op niemands tong ligt dan de gouden pil input:
spel

een lyrische eenakter (scène: het aards paradijs. eva zit voor een bosschage. ze speelt slangetje met wortels, takken en een dashond die ze lokt met stukjes appel. Adam wil de zonnewijzer repareren maar er zijn te veel wolken. GOD is overal) adam: luitenant ben ikplaatshouder jijniets zijn wij GOD: ik ben generaaljij te banaalniets zijn wij adam […]

alle wegen leiden weg van het gaan
2019
god vervelt in de bergen.de nacht verdaagt de dag.de storm aast op de stiltein het oog van de storm. de kinderen krijsen wijlde ouders hen splijten.vlees en bloed kwakt ophet ijs van de zwijgtijd. niets zeggen de schotsen.niets zeggen de stenen.het water zuigt op het ijsen slikt dan het water. de zon vergast ons op […]
Harusmuze #184
184 – “alles is oorlog”, zei Heraclitus, en hij verloor input:
22B53
je haarpijlen vlijmen vergeten symbolen in mijn lijf en nagels kerven wit op het bot.op polaroidbeelden van het binnenbuikse bofors blaffen uit hun affuiten. offerhoofden met heftige halen gescheiden van rompen hun spermonden doen hun tombade tot verin de pinkscène (de schaar in spreidstand, close up van krijslippen over heel het scherm). suisvogels mig fladderen op uit de gehoorgang en […]
183 -in de golf ziet men de golven niet breken input:
“die tweede macht van ons”, zei hij,“dat zijn niet wij. kijk: ik vermenigvuldigmij met jou en spreid dat over mij. doe jij dat ook met mij en dan pas heb je wij. hij deed het voor, zij volgde niet.zo bleef hij droevig steken midden ineen niet gezongen lied: een half ons uitgedroogd en stom kapot verdriet. inputtekst […]
182 – het Zijn vermoordt de tijd en geeft ons angst en droeve bitterheid input:
22B55
de kraaien buiten kraaien kraai om mij en ton tong tingelong zo floepen hier de schermen aan en ten hemelrichten zich alom in lettersneeuw verpakt de krijtersdaken. ik stuif en dwaal als wind in dat verhaal, mijn nukkenis in ramen witte ruis, mij vierendelende een oester op de tong leg ik te vondeling, verdeel mijn oorlogskind […]
de dichter
voor k.j. en l.t., twee grote zottinnen mijn ogen zeggen duidelijkwat ik er eigenlijk van denk.mijn lippen staan als letters stijfvan ‘ik zal maar beter zwijgen’.mijn grote oren tonen gloedvan mijn genadeloos gedacht. toch maak ik mij daarom geen zorgen want hier te lande wordt geeneen gedichtneen, zelfs niet mijn gezicht door iemand ooit publiek gelezen.

de nijd wil de sintels van het echte
albumblad

ik is in het blad is ruw de bloem isin mijn hoofd en slaat de wereld inmijn hoofd aan flarden op het bladin mijn hoofd vergrijst er een zonen als ik stengel zeg vergaande schepen in mijn hoofd hetblad is blauw de scheur erinis waar de barst begint en ikmijn einde als een kassavan een […]

alleen de liefde glijdt tot in de eeuwigheid
blind
ik wil de pegels waterval wel zien bijtenin jouw opgewekte koude. ik wil gaarnede klanken van het zogenaamde zien verstarren tot de letters l – i – e – f – d – e,hoe jij vuur en lichten dooft omdat de nachtjouw lippen siert met het vercijferde. ik wil het ruisen ook nog horen, hoe jouwbeenderen als gruis en […]
isolatie
de vliegenmoeder heeft vannachtde namen van de maan verslonden.de klanken van de letters zakken uit de scheuren in haar huid. er is ellips van handen, mergeltand enbrand van haar. het roet bedekthet gras in perken, een laagje asvleit zich op de poedersneeuw. beurse kopers willen goden kopen, wervelwinden gooien hen de hemel in. in vuur verpakt, met zwarte ogen […]
179 – zoek de volheid in de leegte en geniet van het verlaten input:
178 – liefde zoekt naar blinde liefde input:
water
het is bijna ochtend dus hij braakt een zonhet vuur tot handen smelt de klauwen om de mond staat van verdraaide klanken bol. hij draafde strak door alle straten gods en hield in verre oorden lelijk huismaar thuis zijn soort is hol.een rookpluim streept de vindplaats aan. zie, aanhoor de dag als promenadedorothea morst met […]

handeling: stuur de handel wandelen
eenheid
van alle wegen af, de duinen in,puntig bijvoorbeeld, of stompeen keer maar nooit er ergens,zelfs niet amper, doorheen. stugzand. striemen van helm. maar zee dan, ziedende zon ploegt metgodmachtige gloed een dieprodeschittering. elk oog kijkt rechtdoor het oog in maar zie nu dit ijslicht plots lumieren door de kronkelsvan getallen, de straal straaltonbekende radialen van ster tot […]

als de cursor weg is, zie je de weg
22B11
haar lichaam valt mijn vingers uit en zinkthet vormeloze in. elke zucht verwijdertbeelden en verdaagt geluid. haar halsis vaas, een waas van licht, ik durf de ogen niet te sluiten. er is koude die nietwijken wil. kale takken tikken op het raam.de frigo slaat aan, dat ademruisen hoort hier niet, dat krijsen was geen trein. […]

het zijn is wat het is, wat het niet is
22B41
haat doorboort. haat bakt. niets ontsnapt.een barbecue op het strand is altijd een succes op het rooster is de offerande hard en zwaar en heet aan je vingers, de breinaald peilt en prikt, je liet mij rijgenaan een spit, je haalde draden aan en bond mijn hals toe en mijn anus. nu kan je pronken. mijn velis […]
nele in her lilac chair
[de potloodschets van toptalent en model Nele (zie http://nele.nu) dateert van 2017, de asemische entourage van 2018]

wij beminnen hetzelfde in velen