de slangen schuiven over slangen binnen
onder de huid de spinnenkoppen spuiten
spinnen het vuur laait op het laaien op
de nekken kraken de lijven ontvellen
een regen glasnaalden vormen ogen
om tot poelen bloed met afvoergaten
het haar komt op de armen recht en stijf
en staalsterk krabt het er blindelings
de neus mee af het wrange tranenzout
bijt het blote vlees tot droge wrongel
het wil nog schreeuwen brult bijna
een robot klikt het strottenhoofd eruit
de benen worden slap de handen voos
het vlees smelt knoken slingeren uit dijen
het bot zoekt uitweg weg van het want het
is pijn en het is haat het haat zichzelf zo fel
dat ook het spugen het begeeft de longen
zuigen adem waar geen lucht meer is en
nu de heimwee heerst naar de deliria van
toen.
