N’es-tu pas l’oasis ou je rêve, et la gourde
een doodgewaande (geilend op een bal masqué)
die mijn glimlach steelt en tot jou spreekt,-
(herinnerend de oude tover soms
van avondschemering weerkaatst het mij)
(het kermen in steden van cello’s, vraag je mij
en aan de kust de wreedheid van meeuwen
en het pochen der verminkten in het dorp,-
ik, die aan je mond van vrede gulzig drinken wil)
hoe echt niet klinkt de schoonheid als ik gil :
Het Gedicht van de Dag komt vandaag uit ‘La Vie Sexuelle de Charles Baudelaire’ (1996 -heden).
Lees verder:
