de rots bemost, de zee mengt blauw met rood.
Maand: juli 2018
dageraad (5/5)
het vergezicht trekt trillend aan de bladhemelen sleurt de nevel neerwaarts op een wilg die stram met twijgen strooit, knoestig frunnikt aan Aurora’s zijden zoom. het lacht. “schoonheid giechelt als jij grapjes maakt, mijn lief.” het land is stil, het verre rood verkilt er. een spin gaart uit een oude monitor haar draad.het licht is […]
niets is onbewogen in beweging
dageraad (4/5)
pictoraal verschuift het rode raam naar af en insgelijks de voet gaat op de vloer verkleuren van goud naar weke bleekte. vette aders spellen blauwe hemel om tot hel van vuur en ijs. trilharen in de geeuwstorm, de kijkende bollen tollen in de gaten en de wenteltoren waggelt nog vol onnavolgbaar vluchtende draken die het evenwicht […]
dageraad (3/5)
elke schaduw maakt op eender licht een lijn.het zien denkt afstand tot een krasafwijkend van de kras die beeld wil zijn,geslepen spiegel van het zicht dat was. de tijd wordt door elkaar gehaald op glas. de gruwel staat met leven oog in oog het scherpste beeld blijft altijd scherf, lijn die van de dood het […]
de taal heerst in de nor van de noden
wreed
huid is om haar afgewonden, vlees tot lor en lap geknipt, gewrichten uit de kom gedaan, spier en bot met zilt en spiritus begoten, tong door bloed en bleke gal gehaald, aders tot een droge bol gerold, stem heeft zich tot witte ruis verscheurd. hier, jij bent en treurt niet meer, stilte klopt de maat in […]
je kan niet terug, alleen maar verder
dageraad (2/5)
zo elk moment weldra tot nooit vergaat, is niemand ooit het anders aangedaan: geen raad bij dag vertrouwd, geen staat van waken houdt bij nacht nog aan. geen muze laat zich zien bij licht: haar bitter-zuur versleepte zoet, het drijven zonder duur of zicht blijft eenzaam minnen zonder goed. en niemand wil de lage wensen […]