II.
Haar zang ligt in die steen begraven :
de melopee die dalend tot haar stille
pit, voldragen uit haar vilten nacht
jouw kille land ingleed, brak bevend
op jouw zwijgen af, verglaasde bij je
adem, viel in scherven uit wat eens
een blauwdruk leek maar samentrok
tot van dit oord de guurste donderkop.
Op Niemands vraag werd alles vlak
hertekend en wat hem het meest belaagde
(en jou daarom dierbaar werd), werd kern
van een betoog dat niemand nog bij dag
doorgronden zou, een monument in woord
dat de tijd om haar in rechte lijn ontdook.
- PERDIX DAEDALI 1-8 op Google Docs
- Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma
- Lees meer uitvoer van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
