forceer het slot maar breek de sleutel niet
Maand: juni 2018
In havens opgebaard, vuurrood geprangd tussen drijfijs en grondvorst, hout, des zomers rot van zee gehaald en toen de herfst het vale zeil verregend had, voor dood aan land geklonken, verlinkt als brug aan polderwegeltjes, een mijn ter ondersteuning van de diepste schacht : scheepsskelet dat nu zijn kamer tooit. De zondagsverf gebaart in overvloed […]
10 – zonnewarmte stemt de nachtkoude stem commentaar dromen vermaalden de zinloze taal. geef hieronder uw eigen commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze.die wordt dan opgenomen in de volgende Omwentelingvermeld uw mailadres als u persoonlijk antwoord wil krijgen (uw mailadres wordt niet publiek gemaakt)vermeld uw website als u een link daarnaar bij uw commentaar […]
Op een winteravond slaat de wereld af en in het licht daarvan, per zilverling, drupt elke tel de tijd als lek gerinkel uit aan hun stad verknochte kranen. Hooguit blijft een laatste meeuw nog krijsend uit het zwart betakte grijs gesneden tot ook haar schreeuw zich nestelt in het ijs op het oog van de […]
>Twelve-Word Song (Navaho) uit de commentaarsectie van Jerome Rothenberg (ed.), Technicians of the Sacred Het jongetje droomt het meikevermeisje. Telkens weer. Voel de vleugeltjes, de pootjes in de schelp van de handen. Is dat het mondje? Kriebel kriebel, laat het vrij. De handen gaan open tot brede armen, daar gaat ze, recht naar de zon. […]
9 – verloochening ontgoochelt niet de meeuw scève Non de Paphos, delices de Cypris, Non d’Hemonie en son Ciel temperée: Mais de la main trop plus digne fut pris, Par qui me fut liberté esperée. Jà hors despoir de vie exasperée Je nourrissois mes pensées haultaines, Quand j’apperceus entre les Marjolaines Rougir l’Oeillet: Or, dy je, suis je seur De veoir en toy par ces proeuves […]
De kamer stelt zich in, open als de zee en doodgewoon van jou en geen kwaad geweten. Alsof niet meer dan dit zichzelf was, rimpelloos:
Valt, hoe plots ook: een goed oog erin. Je hebt voordien en weet hoe ook uiteindelijk het laatste pluisje van de paardenbloem iets raakt. Ondraaglijk echter, telkens deze winternacht, wordt de herinnering aan hoe het spel het licht deed duren,- alsof het zo niet verder kon.
8 – zilvervissen glinsteren in de stroom commentaar gevangen vis is niet lekker genoeg om de aanblik der glinstering te doen vergeten en begint ook heel snel danig te stinken. geef hieronder uw eigen commentaar op deze uitspraak van de Harusmuze.die wordt dan opgenomen in de volgende Omwentelingvermeld uw mailadres als u persoonlijk antwoord wil […]
