Nergens heeft hij zijn tijd mee. In droomoorden buitenissig sissen op zijn bijten alle zonnevruchten. Onder vliezen knarsen tegendraadsde afgeknotte wieken. Hij noemt zichzelf de stekjesneger steunend op uw stok. Dorstig weifelt hij wel eeuwen, draait op zijn weg slangen bezwerend alle stenen om. Hij tafelt waar hij kan. De schaduw van een cactus is […]
Maand: mei 2018
haar warme schade lonkt de weelde van mijn waanzin ik sleur en hef mijn woorden trap na trede hogerop na elke plof ze lijken dof maar geuren feller toch naar zon haar adem ook in golven is een nachtelijke vloed het ogenblik dat aan haar lippen staat is nat en fonkelt en vervloeit mijn reiken, […]
Hoe helder kan gehurkt bij nacht nog de lichtknak in de loop geblazen worden ? Hoe blauw nog bij het vervagende, de schaduw van een ver verschoten pijl ? Wie spreekt nog dit graf uit en welk masker afdoende voor het nakende geslechte ? Soms, gruwend, hul ik mij diep in de plooien van haar […]
zulk een onzin toch dit leven ons gegeven dat pikkedonker en spontaan de dag komt klaar en mensen onder mensen mensen niet meer zien maar enkel jou en dat bij iedereen jij waarlijk weerschijn in de ogen wekt dat de wereld druipt van jou en schroeit dat vuur weer zo onhandig toch mijn hand dat ik wil wil […]
ZEEMANSKLACHT
’t Grijze vlak van zee en lucht strekteindeloos. Nu klampt geen kleur dit schipnog aan, geen zon slaat hoogblauw op, geengouden maan bestijgt de boeg. Nacht is dag is nacht nabij, is ruimte zonder plaatsDagelijks schreeuwt wel een van onszijn land in zicht en moet ik vonken hoopmet spel van kracht en rede doven. Loze halen […]
jouw ogen heb ik in mijn linkerhand jouw adem ruikt naar mij jouw lichaam trilt in een vreemd oorzakelijk verband jouw lach is diep jouw haren wild en weemoed zwemt in jouw strelende handen. ik ben geen ik, er is geen reden tot paniek. ik knik beleefd en samen vreten wij elkander kaal de lente heeft jouw […]
gebed in de regen
opgetrokken zijn de staketsels van bedrog, de geulen van de leugens met geveins gedicht, de boodschappen breed en blij uitgeboterd, de puisten kramp en nijd met rouge bedekt. barst en breek en stop met kloppen, hart. de wrede nacht vreet al mijn dagen op en zie de wereld slaat mijn ziel verrot. verlangen is een […]
snel
jouw handen zal ik leren het beginsel van bewegen jouw glimlach verheffen tot het snijden van staal jouw gebeden genezen, de gaten in jouw sokken stoppen met vreugde en wellust en kleurige wol jouw armen omarmen als waren het reikende lianen die arm willen worden, al onze liefde schamper vergooien zodat we de heimwee teder te […]
van de duizenden manieren om te zwijgen over de Schone van Li is deze misschien wel de allermooiste