opgetrokken zijn de staketsels van bedrog,
de geulen van de leugens met geveins gedicht,
de boodschappen breed en blij uitgeboterd,
de puisten kramp en nijd met rouge bedekt.
barst en breek en stop met kloppen, hart.
de wrede nacht vreet al mijn dagen op
en zie de wereld slaat mijn ziel verrot.
verlangen is een lus rond het verlangen;
de vogel schrikt eens hij daarin raakt verstrikt,
het lichte van de veren is dan plots een teer gebrek
en vliegen vluchten slechts van ’t vallen van de wet.
barst en breek en stop met denken, kop.
als een dekzeil valt de regen op het rot
en zie mijn vingers vliezen zijn op bot.
