Blauw rondom de galmende ruimte met, net als in kathedralen eertijds gezangen, het snerpende snijden van zandsteen ter verstomming van de enkeling die niets gegund dan in orgelpunten stilte het rustgevende razen van veraf het stadsverkeer, gehurkt de kogel draagt die aan draden hoog gespannen hem een holte drukt in het achterhoofd : zo boort […]
Maand: mei 2018
bliksemschicht
τὰ δὲ πάντα οἰακίζει κεραυνός onze lusten als water ter plaatse een rijzen en dalen de lijfjes rode trilharen in de koude adem van het niets. onaantastbaar vordert het ongenaakbare, ongezien vernietigt het en zonder onderscheid het vreet waarvoor wij elkander ter dood bestrijden, die heftige krampen wat wij in de mond nemen als […]
bliksemschicht
τὰ δὲ πάντα οἰακίζει κεραυνός Herakleitos, D-K 22B64 onze lusten als water ter plaatse een rijzen en dalen de lijfjes rode trilharen in de koude adem van het niets. onaantastbaar vordert het ongenaakbare, ongezien vernietigt het en zonder onderscheid het vreet. waarvoor wij elkander ter dood bestrijden, die heftige krampen wat wij in de […]
Niemand had dit loon. Het werd hen, de toegewijden, trouw toegediend : de blonde haren die vergelend sluik haar ogen derfden, haar mondje droevig vol verwondering en hij, vergeefs nogal en droog des ochtends als doordrenkt papier van kranten de tafelen opgedrukt. Merz. Steeds vaker en dieper dan ooit stootte de gedachte door : het […]
Beperkt tot het park in de stad staat de maan en spiegelt zich een honds bestaan in de vijver verwaterd, verwijfd door wandelaars, als vrouw ingelijfd in hun spraak van zon en zij moet zwijgen. Kaal en wild rees de maan in jouw nacht, een vrouw met een lijf dat sprak zoals jij, naakt met […]
voor Muriel D. °29/05/1971 – †4/4/2018 als de helderheid stoort, is de bezigheid duister. als de woorden scheuren, zijn de daden bot en rot. als de schijn bedriegt, ben jij het zelf die liegt. ik heb de wereld de wereld gelaten. ik heb de liefde met liefde verlaten. nu het schone het schone kan […]
Zo klapt hij uitgebeend de ochtend in en zingt hij schor de bloemen toe op het van vocht verschoten behang : harba, harba harba lori fa. Zo droomde hij van water : hij erin en hij het water, urenlang tot de zon hen riep van zwemmen moe : harba, harba harba lori fa. Zo ziet […]
Op het onmetelijke ijsveld dagelijks het inslaande woord dat zich wederkerend door de herinnering van dingen naar hun stilte, stilstand boort. Duizend Poolse moeders zoeken broodloos, zwak, de Oostzee af, richting Kattegat. Daar verdween die niets hoort een schaatser, duider van het wak.
Bloemen bogen, takken zongen mij en bomen spleten voor de letters van mijn bril. Mij mede viel geen woord te houden, het sterft nu als kreet het landschap in en de treurnis smaakt zoet om al het verdwijnende. Suikerranden, fruit en fancy, vliegen in het leeggezogen glas, spinzieke poes op mijn buik. Van niets ontstane […]
Nergens heeft hij zijn tijd mee. In droomoorden buitenissig sissen op zijn bijten alle zonnevruchten. Onder vliezen knarsen tegendraadsde afgeknotte wieken. Hij noemt zichzelf de stekjesneger steunend op uw stok. Dorstig weifelt hij wel eeuwen, draait op zijn weg slangen bezwerend alle stenen om. Hij tafelt waar hij kan. De schaduw van een cactus is […]
haar warme schade lonkt de weelde van mijn waanzin ik sleur en hef mijn woorden trap na trede hogerop na elke plof ze lijken dof maar geuren feller toch naar zon haar adem ook in golven is een nachtelijke vloed het ogenblik dat aan haar lippen staat is nat en fonkelt en vervloeit mijn reiken, […]
Hoe helder kan gehurkt bij nacht nog de lichtknak in de loop geblazen worden ? Hoe blauw nog bij het vervagende, de schaduw van een ver verschoten pijl ? Wie spreekt nog dit graf uit en welk masker afdoende voor het nakende geslechte ? Soms, gruwend, hul ik mij diep in de plooien van haar […]
zulk een onzin toch dit leven ons gegeven dat pikkedonker en spontaan de dag komt klaar en mensen onder mensen mensen niet meer zien maar enkel jou en dat bij iedereen jij waarlijk weerschijn in de ogen wekt dat de wereld druipt van jou en schroeit dat vuur weer zo onhandig toch mijn hand dat ik wil wil […]
ZEEMANSKLACHT
’t Grijze vlak van zee en lucht strekteindeloos. Nu klampt geen kleur dit schipnog aan, geen zon slaat hoogblauw op, geengouden maan bestijgt de boeg. Nacht is dag is nacht nabij, is ruimte zonder plaatsDagelijks schreeuwt wel een van onszijn land in zicht en moet ik vonken hoopmet spel van kracht en rede doven. Loze halen […]
jouw ogen heb ik in mijn linkerhand jouw adem ruikt naar mij jouw lichaam trilt in een vreemd oorzakelijk verband jouw lach is diep jouw haren wild en weemoed zwemt in jouw strelende handen. ik ben geen ik, er is geen reden tot paniek. ik knik beleefd en samen vreten wij elkander kaal de lente heeft jouw […]
gebed in de regen
opgetrokken zijn de staketsels van bedrog, de geulen van de leugens met geveins gedicht, de boodschappen breed en blij uitgeboterd, de puisten kramp en nijd met rouge bedekt. barst en breek en stop met kloppen, hart. de wrede nacht vreet al mijn dagen op en zie de wereld slaat mijn ziel verrot. verlangen is een […]
snel
jouw handen zal ik leren het beginsel van bewegen jouw glimlach verheffen tot het snijden van staal jouw gebeden genezen, de gaten in jouw sokken stoppen met vreugde en wellust en kleurige wol jouw armen omarmen als waren het reikende lianen die arm willen worden, al onze liefde schamper vergooien zodat we de heimwee teder te […]
van de duizenden manieren om te zwijgen over de Schone van Li is deze misschien wel de allermooiste
klaarliggen
de avond verkracht breekt het zwart in mij open de lichamen arm en hoofd nochtans goed ondergestopt hopelijk verderop in de nacht dat ik wordt geplet uw stem heeft die daadkracht en ik geen verhaal. mijn werk was niet het drukken van tekst op papier. de rechtspraak heden verheugt zich in geldige moord het gelijk […]
Hier de Fonetische Uitwerking (FU) van de Nahdadisten van de C-M’s van 18 en 19-05. Voor de explicatie en de oorsprong van de FU’s zie https://dirkvekemans.be/2018/05/17/fu-2-gla/ FU #3 – OK’OIL Uitspraak van deze FU: (2x uitgesproken) noot: u merkt dat de fonetische weergave in IPA slechts een benadering is, ik heb geen passend teken […]
wreed
het was rond tweeën maar ik was alleen en sprak: de tijd tikt letterlijk mijn mond is maas maar enigszins afzijdig en morst. waar blijf jij, onik? valt er nog recht te spreken? een wolkje roost in mijn glas hoe mooi geef ik mij over eerst is er een daveren de wereldbeelden sudderen breinaalden prikken […]
staartbewust vertrapt de olifant enkel dat wat lag te wachten
beter
ik dicht beter dan ooit: niks lucht meer ertussen. het zuigt om u en perst mij uit. het zilver spreekt in zilver, de dagen praten duizenduit, de nachten zien de nachten niet meer zitten. schijn bedriegt en niemand liegt want het licht zelf dooft in de ogen dus wat zou het. uw hart kwam al […]
de kraaien krijsen en de kat kabaalt ik zie het woelen van de winden wel en hoe het zuur de melk in gif vertaalt geef mij woede eerder dan uw woord van liefde geef mij tranen liever dan het woeden van uw vuur geef mij stilte beter dan vocht van het verdriet laat de stem […]
de hemel zijn huis de aarde zijn bed hij stuurt de planeten hij vlamt in het ijs niets kan hem raken hij is paradijs zie ju-loe ling zie zie ju-loe ling het einde verheldert de uitkomst verklaart de hemel verduistert de aarde bedaart het water weerspiegelt de sterren de maan zie ju-loe ling zie zie […]
Fonetische Uitwerking (FU) Van een Werkende Invocatie van de Muze (WIM) kan je ’s ochtends bij het ontwaken een Calque-Muse (C-M) maken. Tijdens een Calque-Muse teken je (naar beste vermogen) wat je ziet als je naar de WIM kijkt en als afsluiting probeer je de exercitie af te ronden met een samenvattend gebaar (“nah, dadist!“). […]
sprekende liefde
monddood word ik opengespalkt, de droomprins. stank. uit kieren gulpt zagemeel met bloed en pus een werkman die mijn vader was, heeft zorgvuldig zijn gelaat geschaafd omdat zulks gladder toont, humaner. hij voert uw handelingen uit (de nummers één tot zes) u eet kip in scènes waarvan het vet in koper en glas wordt opgevangen. […]
de ziel is hoe (vraagt naar de wijze) de ziel is op (waarop zij zich opricht) de ziel is on (nu ik haar bewegen volg) de ziel zingt de ziel (kristal is het zijn en springt)
de kristallijnen ijsparadijzen kraken in hun stoffen gebinte en zodanig de blijde nacht dat ik vader werd wreekt zich met enkele vertakkingen in de facade dat krampachtig wel de lak wil het metaal blijven bedekken maar onder invloed van het onbestaande doel in de verschrikkingen barst voortdurend het ontoonbare kaal uit in het zichtbare en […]
geloof
ik geloof in engelen het vlagen van schoonheid in iedereen een draadje met nog wat bloed er aan dat verleidelijk bengelt een golf van opwinding door een koor kinderen het gevoel dat het nog kan op de gladheid van straten nadat alles is ondergelopen een lichte trilling in slijk de wegdeemsterende tinteling in lippen nadat […]
Tijdens de tweede Asemische Formance (een betekenisloze performance, zie https://dirkvekemans.be/2018/05/01/inleiding-op-de-asemische-formance/) gaan we een Werkende Invocatie van de Muze (WIM) aanmaken. Een WIM kan gebruikt worden voor alle doeleinden waarvoor een echte Muze gebruikt kan worden, het is geen model van een Muze maar een Werkende Instantie (Klasse) die enkel dient opgeroepen te worden. WERKWIJZE ——————- […]
uitvaart
het gehuil in mijn hoofd benadert het huilen van god en het schrikt van zichzelf ik haal mijn handen af van mijn vlees in mijn adem komt een zware stilstand uw kop draait zich in mij om uw schouders wringen zich door mijn anus het bloedt niet eens de vogels vallen het einde valt uit […]
versnellen
het einde is in zicht de wetten daveren hier de vrouw die mij net verliet dan heeft u die alvast het gaat snel de de’s zijn op we zullen het met het het moeten stellen u bloost maar het behang heeft alle er alle cijfers voor nee ik ben geen dichter ik maakte u iets […]
economische groei
klak plakt de lak op de kak maar de tijd als in kalk blust het gelaat van de kinderwagen voortduwende vader met een grimas van as en schel door de zangerige lach van moeder kraakt de angst door laag na laag dat zij naakt op het gladde beton van de parkingoprit te rillen zou worden gelegd met het plukje baby dat nog rest verschroeid […]
kleine leer
naar de Daxue (Grote Leer) toegeschreven aan Zengzi (12e eeuw) de bepaalden tot deugdzaam bestuur dienen het bestuur te verbeteren de bepaalden tot bestuur dienen het huishouden te verbeteren de bepaalden tot het huishouden dienen zichzelf te ontwikkelen de bepaalden tot zichzelf dienen de gevoelens te beheersen de bepaalden tot de gevoelens dienen de wil […]
ik hoor luide koeien loeien op de trein en mijn handen blijken hun ring te blijven sluiten rond haar hals. honderden oogparen stuiven op als ik het plein opkom mijn lichaam wordt door vrouwen, mannen, kinderen vol begeerte nagekeken. rijzig en naakt loop ik weg van de hut waar ik haar slap achterlaat. ik stroom over in de zon die mij in de wateren spiegelt: brandend ontsteek […]
goudgeel lokt het haar heur langs de gave huid. “appelwalm” zo meukt groenig de dooie meuje in d’r meuk en ”peer” zo schurkt de myope de verf van de deurknop. “heb vertier” tiert de plezierverordeningsmachine en het lachen vertist in het sissen van de kritieke levensbeëindiger. ” ‘het zijn zij en hen en ook die daar”, maar het is wel de pakslurf […]
eindsignaal
‘het leven is eigenlijk één grote meditatie’ een Wijze in Tienen in talloze pixels ik droomde mij jouw glanshuid maar versmolten met asfalt en rubber het affe shot verstoof en de dood werd een snakbare portie genot. een strandogenblik werd het waar een jij-ei verloederde tot een doorschijnende brij verglijdijen langs mij. ik was de sloep die weigerde jouw zuchten te slurpen, smeerde ons als sterrenglinster […]
bij het tragere zinken van lichtere lijken bij het einde abrupt door een bom van de vraag in de kinderogen de regen valt hoger toch op de stoelen dan op de tegels van het duurzame terras. bij klaarlichte dag de dood kruipt door de ramen naar binnen. de burchten waanzin worden waarheidsruïne. de wet van […]
het kafkaslot
het vet groeit aan achter de linie van de noodzaak in lijnen en vlakken met puntige hoeken. sereen omlijnen de tronies echter hun marmotschedels, de schrik zakte hen immers het lijf uit en puberaal laks in de lakens stijfstokten zij weg achter de zelfbegraaide deur naar de plaats waar het veilwijf nog sokstopte, strijkwast en zeemtrekken zal. de jeuk onder het voorvel is er om bestwil, […]
doodskiem
groezelig en groenig beukt het gedane woordslags in op de breinen en de darmen traag verteren de drama’s. glazig, bij hun borgsomtotalen de minderheden weer- en slagzin verrekenend dineren de slonsdames en in zang wij staan met wegwuivende neevingers, waaiziek bij lichtsteek en bakdonder. iets prevelt er devoot wel de lettergebeden, uw afloop in klank. niets echter ziet gij want gij […]
zrem
zarem sarem zarem zrem zarem zarem sara zem rem rem zrem zrem! retoricapella capellarotor wrem z zzzzzzzzzzzzzz rem funf be be chee zarem sarem zarem zrem zarem zarem sara zem rem rem zrem adad skcus sea skcus selur zrem! elihw eht srekrow evrats ot ew htaed lliw llecxe ni! sumsirttelonrop We doen […]
o o ra ra o ra ra raah orara raaaaah (gh) o orara raaaaah (gh)………………………………………………. kchl ack! (ping) o rar rarararararararara aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahragh (gh) ………………………… kchl ack! (ping) retat palk & stelk & lewk wu kur netoneggnot jib ekle enielk snak srednakem nellab keets fa raah edehcs lov tem dnemiuhcs tor kert & u redno […]
plakwoorden (2)
bankbrokken factuurklok schoorsteenvogel schuifzang lustspuwer kleerkramp simsouders brilziek bottelweg verhogerdingen wolkdrempelvrees woordverzwering taalangst dichterogeen pusbladen tongvliesontsteking vingerdansen oorsnede klankaderverkalking moef tu smoelboek smoelboeklift smoelboekverschrijving sleepjongen pastemeis mokkelbewaarlijst importante moedervervalsing matrixjes muisverslaving micken mondverschraling klankarmoede ollandisme vaknood knackverlijsting scharrelinfectie wormverstuiving itsen bierzijken partypusher hieraal trekworm sniklid schermslikker brandhoofd nokiakop roetbrein hads teltallen maildruft blogkleuter misspaal URL-uitstrijkje […]
plakwoorden (1)
kachelpijpvergroeiïng spoelbakaanwas kettinglach uitschakelingsprocedure geschiedenishuid wielbezorger kastvermaak muurtogen invoegwerken badverhaal tekenopteller zwemblaasverlichting uitzakkingsvermogen levertraanconstipatie misselijkheidsnormeringen toestijg monduithoekenkanker sexomzeilers snauwexcuses klankbordbewerking rekenschriftverzakking misssprieten tongknip voelvinger wrattenpoes vlindermaagwanden zonsverschijning geestesbelang blokverschuiving kinderkit wisselmama’s noodlotsroos winkelbedenker smeltzwam plakkevertjes vliegmolen naaktpark gleufjesdierenasiel toevalsmisser beenkrijsertjes rokglijders hanglullen wormzoekers lettercutters mosselemmerlek stofmaag tragedat dwazemie motorhoofd teldeur diepvriesbanket We doen effen […]
de huizen houden op met schreien. dof en dik druipt het duister van hun randen. regen davert, de doden raken los en drijven. met wassende wolken de aarde sloot haar verbond. modder dekt gelijk en gestaag het excuus als verzuim. geen god maar de mens heeft de mens gemerkt als zijn dier. de zee stijgt […]
winter
de dagen duren hun uren, de hond ligt moede in het donker en de koude door de zwartste gaten sluipt binnen in de tijd. het ogenblik in pegels druipt van mijn huid en al voel ik nog jouw armen naast mijn armen graaien, in dat woeste willen val jij, glij ik, sta jij, grijpt mijn […]
voor wordt na maar nu blijft nu niets daarna ben ik voor u hoog wordt laag en licht wordt zwaar scherp wordt vaag en troebel klaar leven sterft intransitief de dood zelf heeft geen gerief pijn verblijdt verbetenheid schoonheid spijt de lelijkheid ik ben weg die mij verlaat zweef en zwerf in mijn verderf jouw […]
je ogen maria je ogen
de jonge boom maria die in de wind te zaniken staat alsof het zijn wortels wat uitmaakt hoe hij daar te zaniken staat maria de bladeren maria die hem één na één de grond opvallen maria je slanke hand maria die aan de zoom van je nachtkleedje frutselt maria de dichte lucht zonder zicht op […]