Ferdinand had zijne strijdbijl in de hand genomen Geen wind beroerde ’t loof, geen vogel deed zich horen t’ Was tijd om door naar Haar beschutte veld te bomen: Ongenadig lieflijk streelt zijn stem Haar kanten oren. Hem troosten immers niet tegen willekeur van onverstand Haar schone roeping en Haar doel. Vereedlen en beschaven Staat […]
De literatuur in de huidige Neo-Kathedraalse Schrijfpraktijk In de praktijk van de Asemische Lezing stelden we onlangs het lezen van een tekst en het schrijven ervan als evenwaardige ‘stromen’ zowel bij de lectuur als bij de schriftuur. Elk lezen impliceert een schrijven en elk schrijven is meteen ook een lezen. Bij beide activiteiten wordt het […]
De nachtwind doorsuisde de statige bosschen van Carregi. Hij was van ingetrokken, strengen geest onze Vader. Laat den fellen wind Hem diep verhullen in sandhi! Daar slingert de donder echter vernielend naar onder De knarsende brand. Rechts en links van ons strekken De palenrijen uit. De tussenruimte is schuins aangevuld en vol gestampt met klei, […]
O jeugdige Vorstin, hoe staat het met uw korenakker?De mieren minnen mij, maar sterren zien hoe zij zichKrachteloos zong. Hoe stil, hoe doodstil is ’t gesakkerNu de etsnaald kribbig in’t hout en in’t koper geweldig De hardheid staand’ houdt om haar barre woorden ? Het gafHaar glans en deed zijn plicht. Wie haar bezit, haar zichVerworven […]
Per fixatie de waanzin wordt rede en brekende de korst op eerder berekende golven het lalala van discalculatie. Dat jij dan je slijmen besnottert, jouw gekte gaat kneden, en bakken en stapelt in stock? Zo ook gelijklopend de rede stormt in je waanzin en kristalliseert de excessen tot sintels van gekte in beelden perfectie van […]
Canzone bruta e antica per Luciana op de wijze van ‘“osemm’ èt ossara wêrge snokvannach” Ay sorores ay sey tres malin, ten es nie bien! en ’t giet mi duvescheet ’n al den huge hemel uut me gal tij boenkende: clamor cordis cordis clamor luciana venus napoliensis ‘k wou da’k ielegans in a wor […]
A met vlammende melkadersbewasemd door grafademin zweefmonden vol tonggolvenin volle zaadstulp prevelt de bulkende lente: “ach juffrouw, de heilzang, weet je, gaat bij sluitingspijn in de stemspleten toch zo knellen” het hert HMS Spanningsberger veel te jong in de sterfspijlen beland afwaarts in de tranenvloed eenogig blijft de dijen bekoren de dijen bekronen de dijen bekreunen likken de […]
Het remmen schoot door alles heen: de weg was van behangpapier, het ogenblik modder, het licht ziek en wij waren weg: jij op jouw pad weg en op mijn pad ik. Het boek baalde kleverig en zo dik dat je blad na blad eruit moest scheuren. Hier, zei je, neem deel aan ons gebeuren. De […]
Kermisgrijpers tussen afgerukte delen zoeken onvindbare ogen uit te wrijven. De mond maakt drukte, kernwoorden krom in de keer verbogen roesten groezelig op tongen. Togen waarop glazen de dromen al klaren drijven de geest tot drieste gebaren: ‘iets toch, iets toch’, zo tremt het bibberlijf. Iets dan daartoe besluit tot vergaren van munten voor ’t meewarig […]
