De katten zijn onrustig, er is niets
te eten, de hand die hen wou strelen
slaat. Een kraai schiet als een schaduw van iets
langs het raam. De bomen buiten stelen
hun leugens van elders, met zovelen
zijn ze, de woorden, en ze vallen aan.
De vloer kraakt, een stoel schuift, het scherm floept aan.
De living duikt in haar letters, het wordt
te donker, niemand kan er nog verstaan
wat je leest, is jouw lijf wel vast omgord
en zijn de deuren al op slot gedaan?
