de vleugelslag, onhoorbaar,
schept oponthoud.
roerloos glijdt zijn dragen
van de nevellagen af.
hemelextase op de wreef
van het luchtverstarren.
bij zonnevonk wiekt hoog op
weer hij naar werelden
een weg.
zij, gegrond,
zuigt diep tot in het kille
veld van haar herinnering
de geur van bloed en wonden.
zo lost de nacht verwachting in,
zo maakt een vonk van rood
door irissen de cirkel rond.
lees alles uit de categorie ‘paring’
