de dingen veranderen Op een dag duurde het niet zo lang meer dat ik dromende ik was zoals u mij kent, lieve glijzieke beschubde, en vervolgens dat ik een mini-slang was die in huidplooien als in verse lakens glijdende was, de wasmiddelgeurtjes van het linnen in mij opnemend. Maar: ‘dit kan niet’, dacht ik dan, […]
Maand: november 2017
zij hommage aan lucebert zij zijn innig verbonden en in evenwicht. zij draven briesend op de weide van uw achterstallige adem. zij stoeien pluizig in de ruwbouw van uw hart. zij drinken wanhoop uit uw grote wanhoopsglazen. zij spelen poes en schurken rug of slijpen voorpootnagel aan de verzonken peilers van uw dagelijkse denken. uit […]
collage bij het gedicht van Jacques Hamelink, het eerste van een kwartet “Aan Hans Faverey, zwaneridder” in Boheems glas, 1995
Categorieën
lethe
de ogen scheuren zich van afzien af. de monden braken afstand in hun spraak. de lippen barsten open. de rimpelhuid verpulvert. schroeizon schroeit gedurende millennia. opgelakte stilte strak ten hemel opgesteven. breuk. barst. goddeloze overdondering. bevrijd kabaal dat in de zinloosheid der droge taalkanalen kolkt en stroomt. de strik van stof die rond het niets […]
Categorieën
Stokzwart
Daar, bij het gedwarrel, bij het wieken opwaarts met de wind van het gevallene waar de kraai een spermuil opent, waar het stokzwart graait en kraait naar het sterfpunt en het sterfpunt ook raakt meteen: zo kromt ook de origine om van het zeggen met het kromme vingertje van nu en het kromt […]
Altijd slavenmeisje, bronsborstig koninklijkje, moederbevlekte draai om de ezelsoren, aarde beschreven met oceanenpennenhalen. De inkt komt uit de mensenpot. Er klinkt een schot. De tsaar is kapot – uitroepteken! Triomftocht der komma’s, aan de gepeupel-linie. ——————————————— Hun razernij aarzelt niet, volkswoede is geen vergissing (tussen de haakjes van eeuwen). In plaats van een oorbel […]
Schrikbarend stopt het lot de schemering zo dof en lusteloos het nachtvel in en in het zwart van die betovering propt zij bij deze dag de levenszin, dat elk beginsel weerloos sterft daarin. Rest mij ternauwernood herinnering: haar beeld gevangen in mijn woekering. Zij wringt zich om in mij en om en vrij of scheukt […]
Categorieën
ROEST
een serieel killersgedicht “Meisje en instrument paren als dieren.” Gerrit Achterberg Ravage Een lor met lachgas is in je mond gepropt, touwen van jute maken schuinse groeven op polshoogte zodat je breedgeschouderd in de ruimte uitbloedt. Hier een spatje en daar zo lijkt het, stolt het hem toe. Wat hij ook doet, het bindijzer roest. […]
Categorieën
aaastùm
dv 2007 – photoshop montage – “fumatina” “bijna concreet, als een gat waar iets geweest is en waar het nog gruist of gast.” J. Hamelink, Herinneringen aan het verdwenen licht ISBN 90234 4622 4, p.18 GRUUS gru grit gruis grom fraga da gruis grief gruut gamor uut gaffel graven wroege vraga i vergen vroege k […]
