sparagmos

Schrikbarend stopt het lot de schemering
 zo dof en lusteloos het nachtvel in
 en in het zwart van die betovering
 propt zij bij deze dag de levenszin,
 dat elk beginsel weerloos sterft daarin.
   Rest mij ternauwernood herinnering:
 haar beeld gevangen in mijn woekering.
   Zij wringt zich om in mij en om en vrij
 of scheukt en schokt in mijn verbittering:
 de nacht komt dichterbij, niet ik, niet zij.

---

de
Neue Kathedrale des erotischen Elends
wil onafhankelijk blijven publiceren, zónder subsidie of commerciële sponsors
en dus ook zónder (al dan niet verdoken) exploitatie van gebruikersdata
en geheel vrij van reclame.

steun de NKdeE en de Vrije Lyriek
en koop een Radio Klebnikov CD op BANDCAMP: