dv 2007 – photoshop montage – “fumatina”
“bijna concreet, als een gat
waar iets geweest is en waar het nog gruist
of gast.”
J. Hamelink, Herinneringen aan het verdwenen licht
ISBN 90234 4622 4, p.18
GRUUS
gru grit gruis grom fraga da
gruis grief gruut gamor uut
gaffel graven wroege vraga i
vergen vroege k lag lam b da
porce gruis da uut da
lein bo gruis da uut da
worg da gruis da ittistik
lein ni bobu gruis parik
gru ttt pk pk da da
gr uis pk eses t ss tuut
suis vsr kst susa stm
u is ms vs kkk da k da
is s mnt gruis stm uut
isis is si gruis issk astm
een ondertussen bijna klassiek te noemen digitale werkwijze is het eindeloos I/O’en: je gebruikt de output van één digitale bewerking (een automatische vertaling, een audiotransformatie, een digitale filter,…) als de input van een volgende en gaat zo het proces op een ‘creatieve manier ‘chainen’.
muzikanten kennen het vanuit het werken met MIDI, dus eigenlijk is dat voor de gelukkigen onder u al van voor uw wiegedood (ha ze hebben u dat niet verteld, oops). ik vind niks uit è, ik pas alleen maar toe.
er is in die jaren tot 2009 veel geëxperimenteerd met dit soort dingen, er waren ook veel ‘net artists’ bezig met het transformeren van en naar verschillende media: grafische input gebruiken om geluidsbestanden te genereren en meer van dat moois.
na 2009 ook nog misschien, dat weet ik niet.
op een bepaald moment ontstond er zo een echte ‘scène’ voor ‘generatieve kunst’ waar een en ander meer systematisch en middels vaak complexe programma’s tot vaak verbluffende resultaten leidde.
het was daarbij wel moeilijk om het kaf van het koren te scheiden, omdat je veelal niet kon ontcijferen wat er nu eigenlijk gebeurde, wat er ‘echt’ gegenereerd werd en wat het resultaat was van ingenieus gebruik van mainstream filters
onze hond Neo was een krak in het detecteren van the ‘real stuff’; als ik zo audio bestanden van gegenereerde digitale beestjes aan het afspelen was en Neo hield zijn hoofd schuin om beter te kunnen horen, dan was het prijs: die nerd was ‘goe bezig’ want zijn ‘leven’ was echt!
die ‘generatieve’ scene is wat doodgebloed, denk ik, omdat er gewoon geen kat geïnteresseerd is in niet-humane muziek: hoe echter het werd hoe minder geschikt voor onze esthetiek. misschien dat Iets bij google het binnenkort plezant vindt, het heeft geen emotieve respons, dus het ‘pakt’ gewoon niet.
wat er overleefde probeert nu wanhopig meer menselijk klinkende muziek te maken dan menselijk mogelijk, dat resulteert dan in soms toch nog verrassend goed verkopende blurpmuziek.
of je vindt het terug op dj soft of ander kidsvermaak waar iets ‘whatever’ nodig is. de grote innovaties begonnen misschien ooit als gadget, maar zeker is dat het overgrote deel van het wereldschokkende in het Keineige Nu zijn levenscyclus vrij snel beëindigt als gadget, kermisprul, wibrabrol.
26/11/2007: https://dirkvekemans.be/2007/11/26/gruisbruggen/
het gruisproces (een vorm van ‘grinding’ vermalen van betekenis, afvalproductie en verwerking dus) toen maakte gebruik van
- Mbrola speech synthesis o.m. door bestaande woorden achterstevoren te laten voorlezen door zo’n text-to-speech stem waaruit ik dan door mijzelf te gebruiken als speech-recognition app alle ‘woorden’ probeerde te herkennen en op te schrijven en die zelf dan als text-to-speech synth probeerde voor te dragen
- die resultaten in Audacity te mixen, terug achterstevoren af te spelen etc. en ook om er wat echo op te zetten zodat het geheel toch een beetje beluisterbaar bleef, er is of was sowieso al zo goed als geen publiek voor…
- de bijhorende prentjes hadden dezelfde mix van humane gebaren en beeldbewerking in Photoshop
