De verzwakking van de post-mortem mens, veroordeeld tot onzichtbaarheid in het eeuwige Nu – de nivellering van de individualiteiten in de geradicaliseerde horizon: ‘er is niets te zien, niets te verwachten’ wordt ‘in het Er is het Niets te zien’. De reïficatie en de kwantificatie wordt radicaal doorgetrokken, in de GeldRuimte is elke kwaliteit een commoditeit, een betaalbaarheid, een Schuld.
Iedereen is Schuldig.
Het individu wordt van het Niets onttrokken, gesubstraheerd: U bent Niets en kan zich enkel door uw betaalkracht (uw schuld dus want alles wat u verdiend dient te worden geconsumeerd in het Nu) een geheugenplaats veroorloven, u wordt bewaard in de Bestanden. Alles wat u doet is er op gericht uw geheugenplaats te behouden, desgevallend uit te breiden. U realiseert daarmede uw eigen Niets, een aflaat van het eeuwige Nu dat Niets is.
Zelf bent u Ondergronds. Al van bij uw geboorte zit u in het Verzet, in de Ondergrondse. Uw groei wordt gevoed door uw zwakte, het wak in het Nu. Door het wak van uw zwakte sijpelt het leven door tot uw Zelf.
In het Zelf is elke perceptie een perculatie door het wak, een druppeling van het Echte door de uiterst verfijnde filters van het Nu. De filters vormen in wezen een uiterst efficiënte beschermlaag. Het eerste wat we zien is niet mama of papa maar een camera. Van bij de vroegste ontwikkeling van geavanceerde cognitie wordt er een beeldenplug in uw brein geslagen. Daardoor wordt massaal de stroom van Onmenselijkheden gepompt: video, audio, de verschrikkingen te lezen op de gelaten van uw Ouderen. Zo werd u geformatteerd voor ontvangst van de Bestanden.
De perculatie is noodzakelijk voor het in stand houden van het individu in een exploiteerbare staat. De filtrageprocessen dienen nog geoptimaliseerd te worden door de processen van condensatie, vervreemding, representatie en revisie: de cultuurindustrie, de sociale netwerken, de media en de markteconomie.
De vraag hoe lang de Homo Post-Mortem nog in stand gehouden dient te worden hangt momenteel nog van te veel factoren af om rationeel benaderd te worden, maar de Overbodigheid in het Mogelijke is al enkele decennia een feit.
In het kader van de Afvalpreventie is het raadzaam om nu reeds met de Opruiming van de mannelijke exemplaren te beginnen. Dit kan, gezien de recente successen met de uitrol van het Euthanasieprogramma, geruisloos via de geijkte sensibiliseringscampagnes bouwend op het nog steeds immens populaire humanisme. Een mannelijk bestaan is obsoleet, niet meer menswaardig.
Elk individu heeft aanspraak op haar vrouwelijkheid via het geboorterecht. Het Eindspel van de mensheid, het Laatste Woord, hoort toe aan de Femina Post-Mortem. Het Laatste Woord is uiteraard het Verdict van de Mens, de Uitspraak van de Naam van God.
