gesprekken met zichzelf

wanneer de assemblage van mijn neigingen (conatus)
de diep in het plasma van mijn aansturing geborgen
traan verlatenheid, de vacuole van tristesse
die vergeefs benepen werd
door de agentia doodsdrift en destructie
wanneer wat ik nu
doornen noem zich keren gaat

tot actieve begeerte
animositas
generositas
pietas

dan dien ik mij vooraf te sterken (fortitudo)
want middels de ars rectae rationis (de kunst van de juiste rede)
dien ik het hoofd te bieden aan de grillen van het lot (fortuna)

g*ds uitdrukking van God
in de schaafrots aan mijn kusten
in de gifstoot van de kwal
in het krijsen van de meeuwen
in het rukken aan de flarden huid.

in de meditatio ook
vind ik nog enige remedia.