Wanhoop zet haar schouders onder de precisie
Waarmee er naar de vallende regendruppel verwezen
Wordt, die ongeveer 200 meter van hier verwijderd
de straat opvalt, in een poel
van eerdere druppels: n.a.v.
het niet helen der wonden, bv.,
daar waar ze geslagen werden of
de onmogelijkheid van het vergeten, zonder meer, of
de herhaaldelijk weerklinkende roep, die ongrijpbaar
steeds weer even onbeantwoord blijft,
het niet Gebeuren van het niet-gebeurde, ook en
het onafwendbare van die grijns van waar-las-ik-dit-eerder,
die tanende is terwijl je verder leest, niet in staat te begrijpen
eens te meer, dat dit niet over jou maar over
het ons gaat, waar jij slechts bijhoort bij gratie van dit vers,
vanuit het negatieve, zeg maar, uit het niets
waaruit ik jou dagelijks verwek, hoewel dat dus
op tot wanhoop strekkende wijze onmogelijk is.
Net dus, op het ogenblik dat u dat als irrelevant verafschuwt,
kan ik jou eindelijk berichten, dat ik heden denk enige vooruitgang
geboekt te hebben in het mij ritmisch op- en
afzetten, zodanig dat het Al naar behoren
schitteren kan daar, waar het Al naar behoren
dient te schitteren, even.
2006-2017, uit “HEMELNETLYRIEK – Lyrische teksten van vilt.skynetblogs.be 2004-2007” P.O.D.-boekje in voorbereiding
De serie ‘Gedicht van de dag’ geeft sinds 2/06/2017 dagelijks, in de laatst bewerkte versie, een andere dv-tekst met dagelijks een ander dv-prentje.
(gelieve taal- of spelfouten of andere stoorsels te melden als reactie hier, dank!)
Leve de Praktijk van de Vrije Lyriek
