AFWEZIG
Ik hou niet van je, ruik
je haren, voel je huid
de hele dag, dus hou
vannacht je benen stil,
je mondje dicht, terwijl
ik graaf & schraap & ril.
Ik ben nog nooit zo niet
verliefd geweest als nu op
jou, maar nu je naam nog
zwart geblokt mijn kop
naar jou vertekend heeft,
nu duizel ik & fluister :
ontreddering om haar,
afwezigheid in jou.
1995, uit ‘101 Eigentijdse Aanroepingen van de Muze’
Het editeerwerk binnen de Vrije Lyriek komt vaak neer op een verbinden van de uitbloei van het lyrische proces met het aanvankelijke ontbotten, de aanvang van de bloei. Het is een beetje zoals een herinnering zichzelf schrijft door het herinneren, hoe vaker dat gebeurt, hoe solieder de herinnering, maar ook hoe meer verwijderd van het oorspronkelijke gebeuren. Het is een delicaat werkje dat met veel toewijding dient te gebeuren, zeker als het door de auteur zelf gedaan wordt, want die is vaak blind voor wat hij ‘ongewild’ tot bloei heeft gewekt…
De serie ‘Gedicht van de dag’ geeft sinds 2/06/2017 dagelijks, in de laatst bewerkte versie, een andere dv-tekst met dagelijks een ander dv-prentje.
Leve de Praktijk van de Vrije Lyriek!
