‘Die lieve coele mei, die is ons ontdaen’
Anon. 15de eeuw
mei is mijn maya & doet mij geloven
dat het absoluut vele, het schone
in mijn enige niets is verscholen
hoe zoetelijk zingt het & wil het de nachtegaal
hoe hoog & hoe lustig zoekt ook de leeuwerik
hoe wild & onzinnig graven mijn honden
hoe dicht in zichzelf heeft mijn ik zich gesloten
mei is mijn maya & wil mij doen zeggen
dat ontieglijk het vele, het ware
in mijn nietige ik ligt verscholen
met ruimte de lucht wil mij wurgen
met halmen het gras mij doorklieven
de mensen zijn monden met blijtende bleinen
de goden zijn spasmen, ventielen & klieren
mei is mijn maya dus drink van mijn hart
mijn gutsende geven, mijn woord
is uw weg, mijn hel is uw leven
