Constant is steeds
het aanbod van beweging
het ogenblik nabij
waarop de vraag verstomt.
Kelk
die je gebaart zich om te keren:
een bodem schilfers dwarrelt neer,
leegte na het drinken. Magerman,
die op de winterhuid van straten
slijm & rot als goud noteert.
Vocht
dat in vertwijfeling haast
zich opwaarts door de poriën
murwt: het verlangen is angst al
om het moment te beleven
nog voor je het verlangt.
Valk
die op met vrucht beladen akkers
het ritselen van voedsel ziet & verder
niets dan vallen doet: eenvoud lijkt de wet
waarnaar je hand zich richt, lied
dat jou & haar tot niets verdicht.
Bloed
is als de regen komt: het breekt
de stilstand in de zang van krekels. Hoor
de botte plof van lucht op lucht & het volgen
van de golven schokkend in haar lijf
naar een einde dat al lang het jouwe was.
Constant is steeds
het aanbod van beweging
het ogenblik nabij
waarop de vraag verstomt.
vorige versie: http://vilt.skynetblogs.be/archive/2007/03/04/herschrijfsel -van-conjunctureel-1999.html
