chiraal ben ik de vele schimmen die uw lichaam telt
vooraleer uw lichaam raakt het blanke laken
waarop het als een teken kwetsbaar ligt
te slapen naakt bij nachtinval.
de maan snijdt slierten mist
op dode takken kaal.
u sleurt mij heel de dag al mee
in plotse vreemdheid hier & daar
een onverwacht gebaar.
u vindt het woord niet
dat mij kan bevatten, ik kras
geluid bij scènes achter glas.
bloedrood.
ik lees u hier van binnen uit,
ik hak & houw besluiten uit de wirwar
van uw onbegrip, ik bouw gevaar
van vragen hoe of waar.
u gooit mij weg. pas dan
word ik mijzelf gewaar.
