zes
zesbladige ster,
zes draadjes solferkop:
alles is zo ver.
boutade van de dag
in de literatuur, de fictieve abstractie van alle literaire activiteiten en hun restanten, is er geen progressie mogelijk. spreken van avant-garde in de literatuur is dan ook een beetje heel erg grote nonsens. het is een wat de literatuur betreft hoogst ontoepasselijke en dus lelijke metafoor.
van alle vogeltjes in hun nestje hinase ick ende thu tot het afdraaien van de kleine revolutie zijn de Nederlandse Letteren geen ene stap verder gekomen. er is niets dat we nu kunnen doen dat we niet konden doen pakweg 10 eeuwen geleden dankzij de Nederlandse Letteren. langer zeveren misschien, maar bon…
in de exacte wetenschap is de vooruitgang denkbaar. dankzij de vooruitgang in de wetenschap kunnen we nu naar de maan vliegen. ik mag u in de meest hoogstaande, verfijnde lyriek naar de Mare Tranquilitatis verwensen, daarmede gaat gij op de maan niet geraken…
de wetenschap heeft al lang het punt overschreden waarop haar vooruitgang nog louter menselijk te vatten is. hoe briljant die ook is, je laat je best niet door een kernfysicus opereren. gelukkig wordt het dagelijks aangroeiende geheel van onze wetenschappelijke kennis op verifieerbare wijze grotendeels bijgehouden op machinische wijze.
de wetenschap gaat onmiskenbaar vooruit maar verlaat ons…
vooruitgang is voor de literatuur ook niet wenselijk, misschien. want dan zou het literaire zichzelf als terrein van menselijke expressie, voorbij hollen.
er is wel voortgang in de ons omringende literatuur. uiteraard. niemand gaat graag achteruit, zeker literaire auteurs niet want die zijn al verworden tot paria aan de zelfkant van onze apartleving.
de literatuur dat is literaire praktijk, een activiteit. het geheel van die activiteiten vormt een groeisel en dat groeisel groeit gestaag door. op die manier verplaatst de literatuur voortdurend het door haar ‘verlichte’ terrein. de regio in het expressieveld waar we dankzij de huidige literatuur klaar kunnen zien. het ‘expressieveld’ van de literatuur is wat begrepen wordt door het geschrevene. de ‘huidige’ literatuur is alles wat we nog onthouden hebben van onze recente lezingen en hoe dat verder in ons bewustzijn is verwikkeld.
literatuur is nieuws dat nieuws blijft (Ezra Pound).
uit de definitie van ‘huidige literatuur’ is duidelijk af te leiden dat het uitdelen van literaire prijzen ook weer een beetje heel erg grote nonsens is. hoe kan een jury nu bepalen wat het ‘beste’ is in de huidige literatuur? weet die wat u & ik gelezen hebben dan? & hebben ze dat dan ook nog ’s beter onthouden?
tekening van de dag
“dansende aansporing in een moffenveld”
dv 2017, inkt & water colour on paper, A6
recept van de dag
het recept van de dag is het recept voor neo-kathedraalse vissoep.
voor we beginnen: het recept van de dag heeft een vraag voor u:
[contact-form][contact-field label=”Hebt u gisteren mosselen gegeten?” type=”text” /][contact-field label=”Uw antwoord” type=”radio” options=”Ja,Neen” required=”1″ /][/contact-form]
(het recept van de dag kan niet doorgaan zonder uw antwoord)
muzikaal moment van de dag
het muzikaal moment van de dag is ‘Met Marsman in de Wei’
nummer 2 uit het Album ‘Marsmaniak Rules!’ van Marsmaniak
boek van de dag
het boek van de dag is The ABC of Reading van Ezra Pound (1934):
ezra_pound-abc_of_reading.pdf (3848 kb)
het lamentabel korte lemma Ezra Pound op Wikipedia NL
(als ge dan toch zo graag voor de leut vertaald uit Tengels, vertaal dan ’tdeez nekeer mss?)
