Categorieën
lyriek

verval (10)

Als de storm komt, Liefste, & De storm zal weldra komen, Sluit jouw deuren, ramen & jouw ogen. Laat los wat niet van jou is, Dat is alles wat je hebben wou. Het leven is een zwoele zucht Die eindigt in gereutel, gebrek Aan tijd & ruimte, licht & lucht. Het zwart is diep & […]

Categorieën
lyriek

verval (envoi)

Ik hou van u, gij dwaas, maar erg afstandelijk Uw wereld maakt mij triest, noch boos of blij Uw spel van schuld & loon blijft onveranderlijk Het is als lucht & geld & lust, het hoort erbij. Uw kommer & uw kwel, uw nijd, uw blije tranen, Uw loempe daden & dan plots uw genialiteit: […]

Categorieën
lyriek

verval (9)

Ons lied verdroogt tot woord, het wordt een tere schelp, Ruwe letters, grillig, binnenin de schijn van paarlemoer, Om het lillen van de code geeft de oceaan geen ene moer: Wij liggen straks ook leeg, gebroken tussen alg & kelp. Het ruisen van de zwarte zeilen heeft een doel bereikt: Wij zijn niet meer dan […]

Categorieën
lyriek

verval (8)

‘Ante mare et terras et quod tegit omnia caelum’Ovidius, Metamorphosen I, 5 Chaos was het Al, geen Woord sprak iets tot leven, Dag was nacht, nacht dag, zee land, land zee, Mat, dof & grijs was alles één, & alles om het even Verheven Niets, geen ding ging met de namen mee. Aarde kleefde in […]

Categorieën
lyriek

verval (7)

 ‘ Et moi je veux nager…’ Arno Er komt verlangen in de zee van mijn verlangen Een draaikolk lust in het golven van de lust. Jouw enkels maken enkels in het water aan het strand Ik bruis, jij heft jouw kleedje hoog, het wordt toch nat. Jij staat nog half aan land, maanlicht omrandt slaafs […]

Categorieën
lyriek

verval (6)

voor de Quint, ’n ouwe schoolmakker Ik heb een boom voor jou geplant, mijn Lief, Zijn takken zullen hoger dan de piramiden reiken Zijn stam grijpt dieper dan mijn graf. Een tak Ervan omhelst jou, zoent jouw wolkenmond. Ik heb de aarde naar jou zin gemaakt, de hemel Blauw, de aarde bruin & geel & […]

Categorieën
lyriek

verval (5)

voor Bill Zal ik jou op deze zomerdag met mij vergelijken? De dag is grijs & scherp, ik haak, verlang naar licht Ik zie de ratten concorderend vreten aan de lijken En alles glijdt van nu naar ’t niets waarvoor ik zwicht. Jij staat dan plots voor mij, je bloesje los, je straalt, Ik voel […]

Categorieën
lyriek

verval (4)

Het is goed om na het vrijen…

Categorieën
lyriek

verval (3)

er zijn profielen, streepjes lijf in het licht er zijn gedachten die geen woorden vinden er is een toekomst zonder ons, de weg is vrij de dagen korten, traagjes, onze zomer is voorbij. ik zie marters in de straten, ratten in de val van ratten, alles is tot alles opgeteld, niets van waarde heeft nog […]

Categorieën
lyriek

verval (2)

zwerm, die sterren om mij heen & ik ben kern van niets, mijn leegte is voluit heelal, adem die geen longen vindt, weg op het einde van de weg, roestende spaken van een wiel wiens fiets elders gaan fietsen is, vuil willoos waaiend in de wind op gore straten herfstblad in de sneeuw, kroepoek op […]

Categorieën
lyriek

verval (1)

ik hou van verval, het trage ontbinden, de graduele neergang van orde in aarde, water, slijm, het kleven van woorden aan handen, ontdaan van hun zin, vuur dat vreet aan het geheugen van werven, ongedierte in de kelders der gebouwen, barstend glas in de ramen, steenval, gruis, vlekken gele roest in het blad van een […]

Categorieën
lyriek

vlam

Jouw lijf is vlam, jouw haren laaiend vuur Jouw lippen zee waar ik verdrinken wil Jouw ogen licht dat mij geselt & bestuurt Jouw huid is rein, het maakt mij boos & stil. Ik wil jouw wereld & meteen dit ogenblik Ik wil geheel in jouw vergaan bestaan Ik wil mijzelf nog zijn, maar enkel […]

This website uses the awesome plugin.