voor lexje
Ik wil tergend langzaam uit mij treden
Lege schelp, spiraal van mijn bestaan
Ik schenk jou taaie spieren, hart & huid
Mijn vingers worden wandeling, besluit.
De wereld wordt vannacht in ons vernietigd
Al het heil vergrijst in krullen van je haar
Het zonlicht heb ik in jouw mond geborgen:
Tong die woord werd, liefde, dan weer licht.
Ik wil mij van mij in jou ontdoen vandaag
& Jou als wulpse wolken tot regen bestrelen
Ik wil het land zijn waar je druppelt, lacht & valt.
Ik wil mijn taal in jou tot storm ontbinden
Tot kilte in het midden van de werveling
Ik wil de schoonheid zijn die diep in jou ontstaat.
