Ik schrijf jou neer: jouw rug wordt ranke lijn
Jouw huid het zuchten van de lucht in klank
Die ik codeer. Jouw schoonheid wordt geheim,
Ik omkader jou met bladen zilverrank,
Jouw lippen nippen aan een minnedrank.
Niemand leest nog wie jij bent, de woorden
Worden sluier, drachtig van de oorden
Waar ik jou in mijn dromen bewonder.
Nu dien ik mijzelf nog te verwoorden
Dan zijn we samen verdicht tot wonder.
Ik raak jou aan: de woorden schieten los
Van elke zin, de letters verdwijnen
In eenheid van genot, ruisen in een bos
Waar ik jouw adem adem, geheimen
In jouw oren fluister, al het mijne
In het onze laat verdwijnen. Heilsfeit:
De eeuwigheid splijt open in de tijd,
De liefde heeft ons uit onszelf gebracht,
Dit is het nu waar ieder ons benijdt,
Ik ben muziek, & jij mijn lied, mijn pracht.
DAPHNE (voorheen DIANA) is een reeks van 449 dizains, een hedendaagse herschikking van de Délie van Maurice Scève, een werk, verschenen in 1544, dat op haar beurt veelvuldig verwijst naar de 366 canzioniere (del vario stile) van Francesco Petrarca’s grote Liedboek. Een dizain, in de strikte vorm die Scève (en ook ik nu) hanteerde, bestaat uit tien verzen van tien lettergrepen in een vast rijmschema (ababbccdcd)
